Na wody wielkie zaprowadzili cię żeglarze twoi; wiatr wschodni rozbije cię w pośród morza.

Ale oni mężowie robili wiosłami, chcąc się do brzegu dostać, wszakże nie mogli; bo się morze im dalej tem więcej burzyło przeciwko nim.

Gdy był już wieczór, łódź znalazła się na środku jeziora, On sam był na lądzie.

Wówczas widział ich, jak się męczyli przy wiosłowaniu, ponieważ wiatr był im przeciwny. Około czwartej straży nocnej, przyszedł do nich, idąc po morzu, i chciał ich wyminąć.

(A była Betania blisko Jeruzalemu, jakoby na piętnaście stajan.)

A oto dwaj z nich tegoż dnia szli do miasteczka, które było na sześćdziesiąt stajan od Jeruzalemu, które zwano Emaus.

I tłoczona jest prasa przed miastem, i wyszła krew z prasy aż do wędzideł koóskich przez tysiąc i sześćset stajan.

A położenie miasta onego jest czworograniaste, a długość jego taka jest, jako i szerokość. I pomierzył miasto ono trzciną na dwanaście tysięcy stajan; a długość i szerokość i wysokość jego równe są.

Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was.

On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.

Pan nad potopem siedział, i będzie siedział Pan, będąc królem na wieki.

Nad szum wielkich wód, nad mocne wały morskie mocniejszy jest Pan na wysokości.

W czasie czwartej straży nocnej przyszedł do nich, idąc po morzu.

Uczniowie, widząc Go idącego po wodzie, wystraszyli się, uznając, że to jest zjawa i ze strachu krzyknęli.

Gdy zobaczyli Go idącego po wodzie, pomyśleli, że to zjawa, i krzyknęli,

A gdy oni to mówili, stanął sam Jeszu w pośrodku nich, i rzekł im: Pokój wam!

I rzekł im: Czemuście się zatrwożyli, i czemu myśli wstępują do serc waszych?