Ale Jeszu nie zwierzał im samego siebie, przeto iż on znał wszystkie,

A iż nie potrzebował, aby mu kto świadectwo wydawał o człowieku; albowiem on wiedział, co było w człowieku.

A nie masz żadnego stworzenia, które by nie było jawne przed obliczem jego; owszem wszystkie rzeczy obnażone są i odkryte oczom tego, o którym mówimy.

Rzekli więc Jego bracia do Niego: "Wyjdź stąd i idź do Judei, aby i uczniowie Twoi ujrzeli czyny, których dokonujesz. 

Nikt bowiem nie dokonuje niczego w ukryciu, jeżeli chce się publicznie ujawnić. Skoro takich rzeczy dokonujesz, to okaż się światu!

Nazajutrz wielki lud, który był przyszedł na święto, usłyszawszy, iż Jeszu idzie do Jeruzalemu,

Nabrali gałązek palmowych i wyszli naprzeciwko niemu i wołali: Hosanna! błogosławiony, który idzie w imieniu Paóskiem, król Izraelski!

Zarówno idący przodem, jak też idący z tyłu, wołali: Zbaw nas [Hosanna] błogosławiony, przychodzący w imieniu Pana.

Mówiąc: Błogosławiony król, który idzie w imieniu Paóskiem; pokój na niebie, a chwała na wysokościach.

Chwały od ludzi nie przyjmuję.

Odpowiedział Jeszu: Królestwo moje nie jest z tego świata; gdyby królestwo moje z tego świata było, wżdyć by mię słudzy moi bronili, abym nie był wydany Żydom; lecz teraz królestwo moje nie jest stąd.

Wówczas wymusił na uczniach, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugą stronę, zanim rozpuści tłum.

Po odprawieniu ich udał się na górę, aby się modlić.

Wówczas widział ich, jak się męczyli przy wiosłowaniu, ponieważ wiatr był im przeciwny. Około czwartej straży nocnej, przyszedł do nich, idąc po morzu, i chciał ich wyminąć.

Ponieważ wszyscy Go widzieli, więc wystraszyli się, lecz On ich uspokoił, mówiąc: Odwagi, to Ja jestem, nie bójcie się!

Ponieważ nie rozumieli tego, co zaszło z chlebami, gdyż ich serce było zatwardzone.