I daleko więcej ich uwierzyło dla słowa jego.

A onej niewieście mówili: Iż już nie dla twojej powieści wierzymy; albowiemeśmy sami słyszeli i wiemy, że ten jest prawdziwie zbawiciel świata, Chrystus.

Tedy odpowiedzieli Żydowie i rzekli mu: Cóż nam za znak pokażesz, iż to czynisz?

A choć tak wiele cudów uczynił przed nimi, przecię nie uwierzyli weó,

 Gdybym nie dokonał wśród nich dzieł, których nikt inny nie dokonał, nie mieliby uchybienia, teraz jednak widzieli (je), a mimo to znienawidzili tak Mnie, jak i mojego Ojca.

Rzekł mu Jeszu: Żeś mię ujrzał, Tomaszu, uwierzyłeś; błogosławieni którzy nie widzieli, a uwierzyli.

I rzekł Pan do Mojżesza: Dokądże mię draźnić będzie ten lud? I dokądże mi wierzyć nie będą dla tych wszystkich znaków, którem czynił między nimi?

Podeszli do Niego faryzeusze i saduceusze, by wystawić Go na próbę, zapytali więc, czy mógłby im przedstawić jakiś dowód [znak] z nieba.

Innych ratował, a siebie samego uratować nie może? Jeśli jest władcą Iszraela, niech teraz zejdzie z krzyża, a uwierzymy w Niego.

Tedy im rzekł: Widziałem szatana, jako błyskawicę z nieba spadającego.

I rzekł mu: Ponieważ Mojżesza i proroków nie słuchają, tedy, choćby też kto zmartwychwstał, nie uwierzą.

Mężowie Iszraelici, posłuchajcie tego, co głoszę: Jeszu z Nazaretu, mężczyzna potwierdzony przez Boga wśród was przez mocne dzieła, nadzwyczajne zjawiska i znaki, które Bóg dokonał za jego pośrednictwem u was, o czym sami dobrze wiecie. 

Gdyż i Żydowie się cudów domagają, a Grekowie mądrości szukają.