Po paru dniach wrócił do Kafarnaum. Rozeszła się wieść, że jest w domu.

I oto przyszli do Niego ze sparaliżowanym. Niosło go czterech.

Wiadomość o tym obiegła całą okolicę i tam, gdzie, jak słyszeli, przebywa, zaczęli znosić na posłaniach tych, którzy się źle mieli.

Do którejkolwiek miejscowości wchodził, czy to do miasta, wsi lub osady, wynosili na plac słabych i prosili Go, aby się mogli dotknąć, choć skraju Jego szaty; ci zaś, którzy się Go dotknęli, byli uwolnieni od wszelkich dolegliwości.

Usłyszał, że jest tutaj Jeszu z Nazaretu, zaczął więc wołać: Jeszu, Synu Dawida! Zmiłuj się nade mną.

I rzekła Marta do Jeszu: Panie! byś tu był, nie umarłby był brat mój.

Ale Maryja, gdy tam przyszła, gdzie był Jeszu, ujrzawszy go, przypadła do nóg jego i rzekła: Panie! byś tu był, nie umarłby był brat mój.

(Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego, na Alamot pieśó.)

A tak Jeszu szedł z nimi. Ale gdy niedaleko był od domu, posłał do niego on setnik przyjacioły, mówiąc mu: Panie! nie zadawaj sobie pracy; bomci nie jest godzien, abyś wszedł pod dach mój.

Bomci i ja człowiek pod mocą postanowiony, mający pod sobą żołnierzy, i mówię temu: Idź, a idzie, a drugiemu: Przyjdź, a przychodzi, a słudze mojemu: Czyó to, a czyni.

A oto przyszedł mąż imieniem Jairus, a ten był przełożonym bóżnicy; a przypadłszy do nóg Jeszu, prosił go, aby wszedł w dom jego.

A iż Lidda była blisko Joppy, uczniowie usłyszawszy, że tam jest Piotr, posłali do niego dwóch mężów, prosząc go, aby się nie lenił przyjść do nich.