I obchodził Jeszu całą Galileę, ucząc w ich zgromadzeniu [synagodze], i głosząc dobrą nowinę o władzy niebios, i uzdrawiając wszelką dolegliwość i wszelką niemoc między ludem.

 I rozeszła się wieść o Nim po całej Syrii; wówczas przynosili Mu wszystkich, którzy się mieli źle z powodu różnych dolegliwości i cierpieli bóle, a także opętanych, i epileptyków oraz sparaliżowanych. Wszystkich ich uzdrowił.

I stało się, gdy się wrócił Jeszu, że go przyjął lud; albowiem naó wszyscy oczekiwali.

Albowiem była blisko wielkanoc żydowska; i wstąpił Jeszu do Jeruzalemu.

A uczyniwszy bicz z powrozków, wszystkie wygnał z kościoła, i owce i woły: a tych, co pieniędzmi handlowali, pieniądze rozsypał i stoły poprzewracał;

 Ten przyszedł do Niego w nocy i powiedział: Rabbi! Wiemy, że przychodzisz od Boga jako nauczyciel; nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg z nim nie był.

Tylko niech nie chowa wiele koni, ani nawraca ludu do Egiptu, aby wiele koni nabył, ponieważ wam Pan rzekł: Nie wracajcie się zaś tą drogą więcej.

Gdy miał dwanaście lat, zgodnie ze zwyczajem udali się na święto.

Pewni, że jest gdzieś w grupie, uszli dzień drogi, po czym zaczęli Go szukać wśród krewnych i znajomych.

Lecz oni go nie przyjęli, przeto że oblicze jego obrócone było do Jeruzalemu.