I rzekł do nich Nikodem, który był przyszedł w nocy do niego, będąc jeden z nich:

Izali zakon nasz sądzi człowieka, jeźliby pierwej nie słyszał od niego i nie poznałby, co czyni?

Wszakże jednak i z książąt wiele ich weó uwierzyło; ale dla Faryzeuszów nie wyznali, aby z bóżnicy nie byli wyłączeni.

Bo umiłowali chwałę ludzką więcej, niż chwałę Bożą.

A potem prosił Piłata Józef z Arymatyi, (który był uczniem Jeszu, ale tajemnym dla bojaźni żydowskiej), aby zdjął ciało Jeszu. I pozwolił Piłat. Szedł tedy i zdjął ciało Jeszu.

Przyszedł też i Nikodem, (który był przedtem przyszedł w nocy do Jeszu), niosąc zmieszanej myrry i aloes, około sta funtów.

Wziąwszy tedy Giedeon dziesięć mężów z sług swoich, uczynił jako mu rozkazał Pan; a iż się bał domu ojca swego i mężów miasta, nie uczynił tego we dnie, ale uczynił w nocy.

Słuchajcie mię, którzy znacie sprawiedliwość ludu, w którego sercu jest zakon mój! Nie bójcie się urągania ludzkiego, a sromocenia ich nie lękajcie się.

A wiele ich z braci w Panu serca nabywszy z moich związek, śmielszymi są, bez bojaźni mówić słowo.

I przyszli do Jana i rzekli mu: Mistrzu! ten, który był z tobą za Jordanem, któremuś ty dał świadectwo, ten oto chrzci, a wszyscy idą do niego.

A obróciwszy się Jeszu i ujrzawszy je za sobą idące, rzekł do nich: Czego szukacie? A oni mu rzekli: Rabbi! (co się wykłada: Mistrzu), gdzie mieszkasz?

Rzekł jej Jeszu: Maryjo! Która obróciwszy się, rzekła mu: Rabbuni! co się wykłada: Nauczycielu!

Podesłali Mu swoich uczniów razem ze zwolennikami Heroda, by mówili: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i drogi Bożej prawidłowo nauczasz, nikogo się nie boisz i nie masz względu na osobę.

Przyszli więc i mówią do Niego: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i nie zważasz na czyjąś opinię i nie usiłujesz robić dobrego wrażenia na innych, ale naprawdę nauczasz drogi Bożej. Czy wolno płacić podatek cezarowi, czy nie? Mamy płacić czy nie płacić?

Ale ja mam świadectwo większe niż Janowe; albowiem sprawy, które mi dał Ojciec, abym je wykonał, te same sprawy, które ja czynię, świadczą o mnie, iż mię Ojciec posłał.

A wiele ich z ludu uwierzyli weó i mówili: Chrystus gdy przyjdzie, izaż więcej cudów uczyni nad te, które ten uczynił?

Tedy niektóry z Faryzeuszów rzekł: Człowiek ten nie jest z Boga; bo nie strzeże sabatu. Drudzy zasię mówili: Jakoż może człowiek grzeszny takowe cuda czynić? I było rozerwanie między nimi.

Odpowiedział on człowiek i rzekł im: Toć zaprawdę rzecz dziwna, że wy nie wiecie, skąd jest, a otworzył oczy moje.

Od wieku nie słyszano, aby kto otworzył oczy ślepo narodzonego.

Tedy się zebrali przedniejsi kapłani i Faryzeuszowie w radę, i mówili: Cóż uczynimy? Albowiem ten człowiek wiele cudów czyni.

A jeźli go tak zaniechamy, wszyscy weó uwierzą, i przyjdą Rzymianie, a wezmą nam to miejsce nasze i lud.

A choć tak wiele cudów uczynił przed nimi, przecię nie uwierzyli weó,

 Gdybym nie dokonał wśród nich dzieł, których nikt inny nie dokonał, nie mieliby uchybienia, teraz jednak widzieli (je), a mimo to znienawidzili tak Mnie, jak i mojego Ojca.

Mężowie Iszraelici, posłuchajcie tego, co głoszę: Jeszu z Nazaretu, mężczyzna potwierdzony przez Boga wśród was przez mocne dzieła, nadzwyczajne zjawiska i znaki, które Bóg dokonał za jego pośrednictwem u was, o czym sami dobrze wiecie. 

mówiąc: Co mamy z nimi zrobić, ponieważ rzeczywiście zaistniał przez nich znak oczywisty i jawny dla wszystkich mieszkańców Jeruszalem, i nie możemy temu zaprzeczyć.

Ale żeby nie rozprzestrzeniło się to jeszcze bardziej wśród ludzi, postawimy im warunek, żeby nie przemawiali więcej w tym imieniu do ludzi.

Jako Jeszu z Nazaretu pomazał Bóg Duchem Świętym i mocą, który chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkie opanowane od dyjabła; albowiem Bóg był z nim.