A Piotr obróciwszy się, ujrzał onego ucznia, którego miłował Jeszu, pozad idącego, który się też był położył przy wieczerzy na piersiach jego, i rzekł był: Panie! któryż jest ten, co cię wyda?

Tenci jest on uczeó, który świadczy o tem, i to napisał; a wiemy, że prawdziwe jest świadectwo jego.

A był jeden z uczniów jego, który się był położył na łonie Jeszu, ten, którego miłował Jeszu.

Tedy Jeszu ujrzawszy matkę i ucznia, którego miłował, tuż stojącego, rzekł matce swojej: Niewiasto, oto syn twój!

I bieżała, a przyszła do Szymona Piotra i do onego drugiego ucznia, którego miłował Jeszu, i rzekła im: Wzięli Pana z grobu, a nie wiemy, gdzie go położyli.

A to rzekłszy pokazał im ręce i bok swój; a uradowali się uczniowie, ujrzawszy Pana.

Tedy odpowiedział Tomasz i rzekł mu: Panie mój, i Boże mój!

Od Pana się to stało, a jest dziwno w oczach naszych.

Gdyby ktoś spytał was: Dlaczego to robicie? Powiedzcie: Pan je potrzebuje, ale je tu z powrotem odeśle.

ponieważ dziś urodził się wam w mieście Dawidowym Zbawiciel, którym jest Pomazaniec Pan.

Niech więc cały dom Iszraela dowie się, że z całą pewnością Bóg uczynił Go Panem i Mesjaszem – tego Jeszu, którego wy przybiliście.

A co się tknie słowa, które posłał synom Izraelskim, opowiadając pokój przez Jeszu Chrystusa, który jest Panem wszystkiego,

Pierwszy człowiek z ziemi ziemski; wtóry człowiek sam Pan z nieba.

Bracia moi! nie miejcie z brakowaniem osób wiary Pana naszego Jeszu Chrystusa, który chwalebny jest.

Piotr odpowiedział: Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie.

On powiedział: Chodź. Piotr wyszedł z łodzi i poszedł po wodzie do Jeszu.

Dlaczego, mówię tobie, odpuszczono jej wiele grzechów, gdyż wiele umiłowała; a komu mało odpuszczono, mało miłuje.

 Miłość Pomazańca trzyma nas razem w stwierdzeniu, że skoro Jeden umarł w zastępstwie za wszystkich, więc wszyscy umarli.