I rzekli mu drudzy uczniowie: Widzieliśmy Pana. Ale im on rzekł: Jeźli nie ujrzę w ręku jego znaków gwoździ, a nie włożę palca mego w znaki gwoździ, a nie włożę ręki mojej w bok jego, nie uwierzę.

On jednak będąc miłosierny odpuszczał nieprawości ich, a nie zatracał ich, ale częstokroć odwracał gniew swój, a nie pobudzał wszystkiego gniewu swego;

Jako ma litość ojciec nad dziatkami, tak ma litość Pan nad tymi, którzy się go boją.

Onci zaiste zna, cośmy za ulepienie, pamięta, żeśmy prochem.

A zakon przytem nastąpił, aby obfitował grzech; lecz gdzie się grzech rozmnożył, tam łaska tem więcej obfitowała.

Lecz nader obfitowała łaska Pana naszego z wiarą i z miłością, która jest w Chrystusie Jeszu.

Alem dlatego miłosierdzia dostąpił, aby na mnie pierwszym okazał Jeszu Chrystus wszelką cierpliwość na przykład tym, którzy weó uwierzyć mają ku żywotowi wiecznemu.

Świadczymy o tym, co było od samego początku, o tym, co na własne oczy widzieliśmy, słyszeliśmy i własnymi rękami dotykaliśmy, o Słowie [nauce] życia

a Ten, który jest Życiem, stał się widoczny a my, którzy widzieliśmy to, dajemy o tym świadectwo i informujemy was, że źródło Życia eonowego, które było u Ojca, ujawniło się nam.

Świadczymy o tym, co było od samego początku, o tym, co na własne oczy widzieliśmy, słyszeliśmy i własnymi rękami dotykaliśmy, o Słowie [nauce] życia

Jeszu odpowiedział: O, pokolenie bez wiary i przewrotne! Jak długo z wami będę? Jak długo będę was znosił? Przyprowadźcie Mi go.

On odpowiedział im: Pokolenie bez wiary! Jak długo z wami będę? Jak długo będę was znosił? Przyprowadźcie go do Mnie!

Tedy Jeszu odpowiadając rzekł: O rodzaju niewierny i przewrotny! dokądże z wami będę, i dokądże was cierpieć będę? Przywiedź tu syna twego.

Lecz nader obfitowała łaska Pana naszego z wiarą i z miłością, która jest w Chrystusie Jeszu.