Wygląd jego był jak błyskawica, a jego odzienie białe jak śnieg.

Poseł zwrócił się do kobiet: Wy się nie bójcie; ponieważ wiem, że szukacie ukrzyżowanego Jeszu.

Weszły więc do grobowca, zobaczyły młodzieńca siedzącego po prawej stronie i ubranego w białą szatę. Bardzo się zdziwiły.

On uspokoił je, mówiąc: Nie dziwcie się! Szukacie Jeszu z Nazaretu, który został ukrzyżowany; nie ma Go tutaj, ponieważ został wzbudzony. Spójrzcie, to jest miejsce, na którym leżał.

A wszedłszy w grób, nie znalazły ciała Pana Jeszu.

A gdy się one bały i schyliły twarz swoję ku ziemi, rzekli do nich: Cóż szukacie żyjącego między umarłymi?

Mówiąc: Iż Syn człowieczy musi być wydany w ręce ludzi grzesznych, i być ukrzyżowany, a trzeciego dnia zmartwychwstać.

Stali Lewitowie śpiewacy, i wszyscy, którzy byli przy Asafie, Hemmanie, i Jedytunie, i synowie ich, i bracia ich, obleczeni będąc w szaty bisiorowe, z cymbałami i z harfami i z cytrami, stali mówię na wschodniej stronie ołtarza, a przy nich kapłanów sto i dwadzieścia trąbiących w trąby.

I przypatrywałem się, aż one stolice postawione były, a Starodawny usiadł, którego szata była jako śnieg biała, a włosy głowy jego jako wełna czysta, stolica jego jako płomienie ogniste, a koła jej jako ogieó gorejący.

W ich obecności został przemieniony. Jego twarz rozświetliła się jak słońce, a Jego szaty stały się białe jak światło.

Gdy obserwowali Jego przemieszczenie do nieba, dwaj mężczyźni ubrani na biało stanęli przy nich.

Ale masz niektóre osoby w Sardziech, które nie pokalały szat swoich; przetoż chodzić będą ze mną w szatach białych, iż godni są.

 Odpowiedziałem mu: "Panie, ty znasz odpowiedź". I rzekł do mnie: "To są ci, którzy przychodzą z ucisku wielkiego, wymyli długie szaty, i wybielili je we krwi Baranka".