A oni zawołali: Strać, strać! Ukrzyżuj go! Rzekł im Piłat: Królaż waszego ukrzyżuję? Odpowiedzieli przedniejsi kapłani: Nie mamy króla, tylko cesarza.

Mówi im Piłat: Co więc mam uczynić z Jeszu zwanym Pomazańcem? A wszyscy mówią: Niech będzie ukrzyżowany!

Piłat odezwał się ponownie: Co więc chcecie, żebym zrobił z tym, którego nazywacie władcą Judejczyków?

Piłat dopytywał: Co złego uczynił? Oni jednak jeszcze głośniej krzyczeli: Przybij Go!

Ale oto ręka tego, co mię wydaje, ze mną jest za stołem.

Tedy się oni poczęli między sobą pytać o tem, kto by wżdy z nich był, co by to uczynić miał.

Tego mężczyznę, którego zgodnie z ustaloną wolą i przepowiednią Boga wydaliście w ręce bezbożnych i przybijając do krzyża, zabiliście Go.

Bóg Awrahama i Iszaaka i Jakowa, Bóg przodków naszych, uwielbił Swojego Chłopca usługującego Jeszu, którego wyście wydali i zaparliście się przed obliczem Piłata, gdy ten był zdecydowany uwolnić Go.

Naczelnego organizatora życia zabiliście, którego Bóg wybudził z martwych, a my jesteśmy tego świadkami.

Któregoż z proroków nie prześladowali ojcowie wasi, i nie pozabijali tych, którzy przedtem opowiadali o przyjściu tego Sprawiedliwego, któregoście wy się teraz stali zdrajcami i mordercami?

Albowiem ci, co mieszkają w Jeruzalemie i przełożeni ich, nie znając tego Jeszu i głosów prorockich, które przez każdy sabat bywają czytane, wypełnili je, osądziwszy go.

A gdy wykonali wszystko, co o nim było napisane, zdjąwszy go z drzewa, włożyli go do grobu.

I rzekł Piłat: Weźmijcież go wy, a według zakonu waszego osądźcie go. Rzekli mu Żydowie: Nam się nie godzi zabijać nikogo;

Gdy Piłat zobaczył, że nic nie pomaga, ale że rozruchy narastają, wziął wodę i umył ręce przed tłumem, mówiąc: Nie jestem winny tego sprawiedliwego. To wasza sprawa.