Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy zboczył ze swojej drogi, a PAN wydał Go za przewrotność nas wszystkich. 

 Mężowie! Miłujcie żony, jak i Pomazaniec umiłował zgromadzenie i wydał samego siebie za nie,

A ja żywot wieczny daję im i nie zginą na wieki, ani ich żaden wydrze z ręki mojej.

A przed świętem wielkanocnem wiedząc Jeszu, iż przyszła godzina jego, aby przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoje, którzy byli na świecie, aż do koóca umiłował je.

Rzekł mu Szymon Piotr: Panie! dokądże idziesz? Odpowiedział mu Jeszu: Dokąd ja idę, ty teraz za mną iść nie możesz, ale potem pójdziesz za mną.

Oto przyjdzie godzina; owszem już przyszła, że się rozproszycie każdy do swego, a mię samego zostawicie; lecz nie jestem sam, bo Ojciec jest ze mną.

Doszło do tej sytuacji, po to, żeby zostały wypełnione Pisma proroków. Wówczas wszyscy uczniowie uciekli, zostawiając Go.

Wówczas wszyscy Go opuścili i uciekli.

lecz on wyśliznął się spod prześcieradła i uciekł nagi.

 Próby, które was dosięgają, nie są powalające, są typowe dla ludzkiej natury. Godny zaufania jest Bóg, dlatego nie dopuści do was prób, które byłyby ponad wasze siły. Za każdym razem, gdy Bóg dopuści próbę, da wam też sposób na jej pokonanie.

 Odpowiedział mi Pan: Dostatecznie dużo ci okazuję łaski mojej, ponieważ moc moja w słabości się dokonuje. Z tego powodu z największą chęcią chlubić się będę słabościami swojego ciała, po to by zrobić w sobie miejsce na działanie mocy Pomazańca. 

Wszystko staranie wasze wrzuciwszy na niego, gdyż on ma pieczę o was.