Gdy nastał wczesny ranek, wszyscy naczelni kapłani i starsi ludu powzięli naradę przeciw Jeszu, żeby Go zabić.

Związanego przekazali namiestnikowi Piłatowi.

mówiąc: Zgrzeszyłem, ponieważ wydałem krew niewinną. Oni zaś odpowiedzieli: Co nam do tego? To twój problem.

Naczelni kapłani zebrali srebro i powiedzieli: Nie wolno przeznaczyć ich na dar dla Boga, skoro to jest cena za krew.

Dlatego do dziś pole to nazywane jest Polem Krwi.

i dali je za pole garncarza, jak nakazał mi Pan.

Z samego rana naczelni kapłani wraz ze starszymi, znawcami Pism i całą radą [sanhedrynem] odbyli naradę, po czym związali Jeszu, odprowadzili i wydali Piłatowi.

Naczelni kapłani zaczęli Go oskarżać o wiele spraw.

Jeszu jednak nic nie odpowiadał, tak że się Piłat dziwił.

Tedy powstawszy wszystko mnóstwo ich, wiedli go do Piłata.

I pytał go Piłat, mówiąc: Tyżeś jest on król żydowski? A on mu odpowiadając rzekł: Ty powiadasz.

Lecz się oni bardziej silili, mówiąc: Iż wzrusza lud, ucząc po wszystkiej Judzkiej ziemi, począwszy od Galilei aż dotąd.

Bóg Awrahama i Iszaaka i Jakowa, Bóg przodków naszych, uwielbił Swojego Chłopca usługującego Jeszu, którego wyście wydali i zaparliście się przed obliczem Piłata, gdy ten był zdecydowany uwolnić Go.

Tedy zasię wszedł Piłat na ratusz i zawołał Jeszu i rzekł mu: Tyżeś jest król żydowski?

I wszedł zasię do ratusza i rzekł do Jeszu: Skądżeś ty jest? Lecz mu Jeszu nie dał odpowiedzi.

Wówczas żołnierze namiestnika zabrali Jeszu do pretorium, a tam zgromadzili wokół Niego całą kohortę.

Żołnierze wyprowadzili Go na wewnętrzny dziedziniec, nazywany Pretorium i tam zebrali oddział.

Albowiem nogi ich ku złemu bieżą, i spieszą się na wylanie krwi.

Boć oni nie zasną, aż co złego zbroją; ani się uspokoją, aż kogo do upadku przywiodą;

Biada tym, którzy wymyślają nieprawość, i knują złe na łożach swoich, a na świtaniu rano do skutku je przywodzą, gdyż to jest w mocy rąk ich.

A gdy był dzieó, zeszli się starsi z ludu i najwyżsi kapłani i nauczeni w Piśmie, a przywiedli go do rady swojej.

Z obłudnikami, z naśmiewcami, z pochlebcami zgrzytali na mię zębami swemi.

Słuchajcie słowa Paóskiego, książęta Sodemscy! przyjmujcie w uszy zakon Boga naszego, ludzie Gomorscy!

Gdy przychodzicie, abyście się okazywali przed twarzą moją, któż tego żądał z rąk waszych, abyście deptali sieni moje?

Nowych miesięcy waszych, i uroczystych świąt waszych nienawidzi dusza moja; stały mi się ciężarem; upracowałem się nosząc je.

Oto wy pokładacie nadzieję swoję w słowach kłamliwych, które nie pomogą.

Przecież chodzić a stawać będziecie przed obliczem mojem w tym domu, który nazwany jest od imienia mego, i mówić: Wybawieniśmy, abyśmy czynili te wszystkie obrzydliwości?

Mam w nienawiści i odrzuciłem uroczyste święta wasze, ani się kocham w ofiarach zgromadzenia waszego.

Odejmij odemnie wrzask pieśni swoich; bo ich i dźwięku harf waszych słuchać nie chcę.

Każdy buduje Syon krwią, a Jeruzalem nieprawością.

Przetoż Syon dla was jako pole poorany będzie, a Jeruzalem w gromady gruzu obrócone będzie, a góra domu Bożego w wysokie lasy.

Biada wam, znawcy Pism i faryzeusze, obłudnicy, że dajecie dziesięcinę z mięty, kopru oraz kminku, a porzuciliście to, co w Prawie ważniejsze: sąd, miłosierdzie i wiarę — te należało przestrzegać, a i tamtych nie zapominać.

Biada wam, znawcy Pism i faryzeusze, obłudnicy, że oczyszczacie z zewnątrz kielich i miskę, ale wewnątrz są pełne grabieży i nieopanowania.

Biada wam, znawcy Pism i faryzeusze, obłudnicy, ponieważ przypominacie pobielone groby, które wprawdzie na zewnątrz wyglądają pięknie, wewnątrz jednak są pełne kości zmarłych i wszelkiej nieczystości.

Naczelni kapłani zebrali srebro i powiedzieli: Nie wolno przeznaczyć ich na dar dla Boga, skoro to jest cena za krew.

I rzekł do nich: Wy wiecie, że się nie godzi mężowi Żydowinowi przyłączać albo schadzać z cudzoziemcem; lecz mnie Bóg ukazał, żebym żadnego człowieka nie nazywał pospolitym albo nieczystym.

Mówiąc: Wszedłeś do mężów nieobrzezanych, a jadłeś z nimi.

A też u was jest ten zwyczaj, abym wam jednego wypuścił na wielkanoc; chcecież tedy, abym wam wypuścił tego króla Żydowskiego?

A było to w dzieó przygotowania przed wielkanocą, około szóstej godziny, i rzekł Piłat Żydom: Oto król wasz!

Jeźliby się znalazł między wami w któremkolwiek mieście twem, które Pan, Bóg twój, dawa tobie, mąż albo niewiasta, któryby się czego złego dopuścił przed oczyma Pana, Boga twego, przestępując przymierze jego,

I w każdej sprawie, którą zaczął około usługi domu Bożego, i w zakonie i w przykazaniu, szukając Boga swego, wszystko czynił z całego serca swego, i szczęściło mu się.

A ostatek spraw Joakimowych, i obrzydłości jego, które czynił, i cokolwiek się znajdowało przy nim, to zapisane w księgach królów Izraelskich i Judzkich. A królował Joachyn, syn jego, miasto niego.

Potem po roku posłał król Nabuchodonozor, i kazał go przywieść do Babilonu, i z naczyniem kosztownem domu Paóskiego, a postanowił królem Sedekijasza, brata jego, nad Judą i nad Jeruzalemem.

I czynił złe przed oczyma Pana, Boga swego, a nie upokorzył się przed Jeremijaszem prorokiem, który mówił z ust Paóskich.

Wszyscy też przedniejsi kapłani, i lud, wielce rozmnożyli nieprawości według wszystkich obrzydliwości pogaóskich; i splugawili dom Paóski, który był poświęcił w Jeruzalemie.

Pierwszego miesiąca, czternastego dnia tegoż miesiąca, będziecie mieć święto przejścia, święto siedm dni, których chleby przaśne jedzone będą.