A gdy już było w pół święta, wstąpił Jeszu do kościoła i uczył.

A oto jawnie mówi, a nic mu nie mówią. Izali prawdziwie poznali książęta, iż ten jest prawdziwie Chrystus?

Wołał tedy Jeszu w kościele ucząc a mówiąc: I mnie znacie, i skądem jest, wiecie; a nie przyszedłem sam od siebie, ale jest prawdziwy, który mię posłał, którego wy nie znacie.

Potem zasię raniuczko przyszedł do kościoła, a lud wszystek zszedł się do niego; i siadłszy uczył je.

I przechadzał się Jeszu w kościele, w przysionku Salomonowym.

Odpowiedział im Jeszu: Powiedziałem wam, a nie wierzycie; sprawy, które ja czynię w imieniu Ojca mego, te o mnie świadczą.

Owce moje głosu mego słuchają, a ja je znam i idą za mną;

Ojciec mój, który mi je dał, większy jest nad wszystkie, a żaden nie może ich wydrzeć z ręki Ojca mego.

Porwali tedy znowu kamienie Żydowie, aby go ukamionowali.

Odpowiedzieli mu Żydowie, mówiąc: Dla dobrego uczynku nie kamionujemy cię, ale dla bluźnierstwa, to jest, że ty będąc człowiekiem, czynisz się sam Bogiem.

Jeźliżeć one nazwał bogami, do których się stało słowo Boże, a nie może być Pismo skażone;

Jeźliż nie czynię spraw Ojca mego, nie wierzcież mi.

Tedy zasię szukali, jakoby go pojmać; ale uszedł z rąk ich.

Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.

Abym czynił wolę twoję, Boże mój! pragnę, albowiem zakon twój jest w pośrodku wnętrzności moich.

I obchodził Jeszu całą Galileę, ucząc w ich zgromadzeniu [synagodze], i głosząc dobrą nowinę o władzy niebios, i uzdrawiając wszelką dolegliwość i wszelką niemoc między ludem.

I obchodził Jeszu wszystkie miasta i wioski, nauczał w ich synagogach, głosił dobrą nowinę o władzy i uzdrawiał wszelką dolegliwość oraz wszelkie osłabienie.

A gdy wszedł do świątyni, podeszli do Niego w czasie nauczania znaczniejsi kapłani i starsi ludu, mówiąc: Jakim autorytetem uzasadnisz swoje zachowanie i kto ci dał do tego prawo?

Skąd było zanurzenie Jana? Z nieba czy od ludzi? Oni zaczęli się zastanawiać, rozumując: Jeśli powiemy, że z nieba, to spyta: Dlaczego więc nie uwierzyliście Janowi?

Odpowiedzieli: Nie wiemy. Powiedział im: To i Ja wam nie powiem, w jakim autorytecie władzy to robię.

Wówczas arcykapłan rozdarł szaty, mówiąc: Zbluźnił! Czy potrzeba nam więcej świadków? Oto teraz słyszeliście bluźnierstwo.

A on nauczał w bóżnicach ich, i był sławiony od wszystkich.

A wszedłszy do kościoła, począł wyganiać te, którzy w nim sprzedawali i kupowali.

I uczył na każdy dzieó w kościele; lecz przedniejsi kapłani i nauczeni w Piśmie, i przedniejsi z ludu szukali go stracić;

I stało się z onych dni dnia jednego, gdy uczył lud w kościele i kazał Ewangeliję, że nadeszli przedniejsi kapłani i nauczeni w Piśmie z starszymi,

A on odpowiadając, rzekł do nich: Spytam i ja was o jednę rzecz, a powiedzcie mi:

A oni myślili sami w sobie, mówiąc: Jeźli powiemy, z nieba, rzecze: Czemużeście mu tedy nie wierzyli?

I odpowiedzieli, że nie wiedzą, skąd by był.

I nauczał we dnie w kościele; ale w nocy wychodząc, przebywał na górze, którą zowią oliwną.

Nikt bowiem nie dokonuje niczego w ukryciu, jeżeli chce się publicznie ujawnić. Skoro takich rzeczy dokonujesz, to okaż się światu!

Nie mówiłem potajemnie na miejscu ziemskiem ciemnem; nie na próżno mówię nasieniu Jakóbowemu: Szukajcie mię. Ja Pan mówię sprawiedliwość, a zwiastuję prawość.

Przybliżcie się do mnie, a słuchajcie tego! Nie mówiłem od początku w skrytości; ale od onegoż czasu, którego się to działo, tamem był. A teraz panujący Pan posłał mię, i duch jego.

dlatego, gdyby wam powiedzieli: "Oto jest na pustkowiu" — nie idźcie tam; "Oto jest w ukryciu" — nie wierzcie.

Wie bowiem i król o tych rzeczach, przed którym bezpiecznie mówię, gdyż nie tuszę, aby co z tych rzeczy u niego było tajno, ponieważ się to nie w kącie działo.