Ale Piotr stał u drzwi na dworze. Wyszedł tedy on drugi uczeó, który był znajomy najwyższemu kapłanowi, i mówił z odźwierną, i wprowadził tam Piotra.

Piotr usiadł na zewnątrz, na dziedzińcu. I podeszła do niego jedna ze służących, mówiąc: Ty też byłeś z Jeszu Galilejczykiem.

On zaś wyparł się wobec wszystkich: Nie wiem, o czym mówisz.

Gdy Piotr był na dziedzińcu, przyszła tam jedna ze służących arcykapłana

On jednak zaprzeczył: Nie wiem, o czym ty mówisz. Wyszedł na zewnątrz do przedsionka. Wówczas zapiał kogut.

Pojmawszy go tedy, prowadzili go i przyprowadzili go w dom najwyższego kapłana, a Piotr szedł za nim z daleka.

A ujrzawszy go niektóra dziewka u ognia siedzącego, i pilnie mu się przypatrzywszy, rzekła: I ten z nim był.

A on się go zaprzał, mówiąc: Niewiasto! Nie znam go.

Odpowiedzieli mu: Jeszu Nazareóskiego. Rzekł im Jeszu: Jam jest. A stał z nimi i Judasz, który go wydawał.

Odpowiedział Jeszu: Powiedziałem wam, żem ja jest; jeźli tedy mię szukacie, dopuśćcież tym odejść;

A gdy obiad odprawili, rzekł Jeszu Szymonowi Piotrowi: Szymonie Jonaszowy, miłujesz mię więcej niżeli ci? Rzekł mu: Tak jest, Panie! ty wiesz, że cię miłuję. Rzekł mu: Paśże baranki moje.

Wówczas Piotr, powiedział: Choćby wszyscy się Tobą zgorszyli, ja się nigdy nie zgorszę.