Ale żem wam to powiedział, smutek napełnił serce wasze.

Tomci wam powiedział, abyście we mnie pokój mieli. Na świecie ucisk mieć będziecie; ale ufajcie, jam zwyciężył świat.

A stały podle krzyża Jeszu matka jego i siostra matki jego, Maryja, żona Kleofaszowa, i Maryja Magdalena.

 Następnie rzekł do ucznia: "Oto Matka twoja". I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

Wówczas ponownie zapiał kogut. Wtedy Piotr przypomniał sobie słowo, które skierował do niego Jeszu: Zanim kogut dwukrotnie zapieje, trzykrotnie się Mnie wyprzesz. I wybuchnął płaczem

Ona poszła i poinformował tych, którzy z Nim byli, a teraz się smucili i płakali.

A wstawszy od modlitwy, przyszedł do uczniów, i znalazł je śpiące od smutku.

A Piotr wyszedłszy precz, gorzko płakał.

A widząc setnik, co się działo, chwalił Boga, mówiąc: Zaprawdę człowiek to był sprawiedliwy.

A znajomi jego wszyscy z daleka stali, i niewiasty, które za nim były przyszły z Galilei, przypatrując się temu.

I rzekł do nich: Cóż to za rozmowy, które macie między sobą idąc, a jesteście smutni?

A myśmy się spodziewali, iż on miał odkupić Izraela; ale teraz temu wszystkiemu dziś jest trzeci dzieó, jako się to stało.

Iż chwała niepobożnych krótka jest, a wesele obłudnika na mgnienie oka?

Niestety, gdy rolnicy zobaczyli syna, wymyślili sobie, że: Skoro to jest dziedzic, a my go zabijemy to, jego dziedzictwo będzie nasze.

A ci, którzy przechodzili w pobliżu, ubliżali Mu, kiwając głowami

Podobnie też naczelni kapłani ze znawcami Pisma i starszymi, drwiąc, mówili:

Pokładał ufność w Bogu; niech teraz Go wybawi, jeśli Go uznaje, powiedział przecież: Jestem Synem Boga.

Następnego dnia, czyli po dniu Przygotowania, zebrali się u Piłata naczelni kapłani i oddzieleni [faryzeusze],

Wydaj rozkaz zabezpieczyć grób aż do trzeciego dnia, żeby czasem Jego uczniowie nie przyszli, nie ukradli Go i nie powiedzieli ludziom: Powstał z martwych. I będzie ostatnie oszustwo gorsze od pierwszego.

Poszli więc i zabezpieczyli grób, opieczętowali kamień oraz postawili strażników.

Przechodzący w pobliżu obrażali Go i kiwając swoimi głowami, mówiąc: Ej, Ty, który burzysz świątynię i w trzy dni ją odbudowujesz,

Podobnie też naczelni kapłani drwili między sobą razem ze znawcami Pisma i mówili: Innych zbawiał, a siebie samego zbawić nie może.

Owszem mieszkający na ziemi radować się nad nimi będą i weselić; i poślą dary jedni drugim, iż ci dwaj prorocy dręczyli mieszkających na ziemi.

 Jak dużo chwały zaznała i rozkoszy w życiu, tak dużo teraz zadajcie jej bólu i rozpaczy! Ponieważ chełpiła się w sercu: "Żyję jak królowa i wdową nie jestem, to też rozpaczy nie poznam".

Śpiewajcież Panu święci jego, a wysłuchajcie pamiątkę świętobliwości jego.

Wysłuchajże, Panie! a zmiłuj się nademną; Panie! bądź pomocnikiem moim.

(Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.)

I wyciągnął miecz z dołu szumiącego i z błota lgnącego, a postawił na skale nogi moje, i utwierdził kroki moje;

Światłości nasiano sprawiedliwemu, a radości tym, którzy są uprzejmego serca.

Którzy siali ze łzami, żąć będą z wykrzykaniem;

Tam i sam chodząc z płaczem rozsiewa lud drogie nasienie; ale zaś przyszedłszy z radością znosić będzie snopy swoje.

I rzeczesz dnia onego: Wysławiać cię będę, Panie! przeto, że będąc rozgniewany na mię, odwróciłeś zapalczywość gniewu twego, a ucieszyłeś mię.

 Pan usunie hańbę swojego ludu, sprawi, że na całej ziemi ludzie przestaną umierać, przestaną też płakać, ponieważ Pan tak postanowił.

 Będzie się mówić w tym dniu: To jest nasz Bóg, w którym pokładaliśmy nadzieję na wybawienie. To jest nasz Pan, na którego czekaliśmy, by móc się cieszyć i radować z Jego zbawienia.

Abym sprawił radość płaczącym w Syonie, a dał im ozdobę miasto popiołu, olejek wesela miasto smutku, odzienie chwały miasto ściśnionego; i będą nazwani drzewami sprawiedliwości, szczepieniem Paóskiem, abym był uwielbiony.

Słuchajcie słowa Paóskiego, wy którzy drżycie na słowo jego. Bracia wasi nienawidzący was, a wyganiający was dla imienia mego, mówią: Niech się okaże sława Paóska. Okażeć się zaiste ku pociesze waszej; ale oni pohaóbieni będą.

Przywiodę ich zasię z płaczem i z modlitwami idących, a powiodę ich podle potoków wód drogą prostą, na którejby się nie potknęli; bom się stał Izraelowi ojcem, a Efraim jest pierworodnym moim.

Bo wykupił Pan Jakóba; przeto wybawi go z ręki tego, który jest mocniejszy nadeó.

Tedy się weselić będzie panna z pląsaniem, także młodzieócy i starcy społem; albowiem kwilenie ich obrócę w radość, a pocieszę ich, i rozweselę ich po smutku ich;

 Błogosławieni, przygnębieni, gdyż oni będą pocieszeni.

Błogosławieni jesteście, którzy teraz łakniecie; bo będziecie nasyceni. Błogosławieni jesteście, którzy teraz płaczecie; bo się śmiać będziecie.

Codziennie trwali w jedności, zarówno w świątyni, jak i po domach, gdzie, dzieląc chleb, spożywali pokarm z radością i szczerością serca,

wielbiąc Boga i ciesząc się przychylnością wszystkich ludzi. A Pan codziennie dołączał do nich tych, którzy dostępowali zbawienia.

A tak oni szli od obliczności onej rady, radując się, iż się stali godnymi odnosić zelżywość dla imienia Jeszu.

Przez któregośmy też przystęp otrzymali wiarą ku łasce, w której stoimy i chlubimy się nadzieją chwały Bożej.

A nie tylko to, ale się też chlubimy z ucisków, wiedząc, iż ucisk cierpliwość sprawuje,

A nie tylko to, ale się też chlubimy Bogiem przez Pana naszego Jeszu Chrystusa, przez któregośmy teraz pojednanie otrzymali.

Jako smutni, wszakże zawsze weseli; jako ubodzy, wszakże wielu ubogacający; jako nic nie mający, wszakże wszystko trzymający.

 Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność,  łagodność, opanowanie.

 Przyjmując słowo w wielkim ucisku i z radością Tchnienia świętego, staliście się naśladowcami naszymi o Pana.

A sam Pan nasz, Jeszu Chrystus i Bóg a Ojciec nasz, który nas umiłował i dał pociechę wieczną, i nadzieję dobrą przez łaskę,

Niech cieszy serca wasze i utwierdza was w każdej mowie i w uczynku dobrym.

 Przede wszystkim moi drodzy bądźcie zadowoleni z wszelkich prób, z którymi się zmagacie,

Nim się cieszycie, chociaż teraz trochę, gdy trzeba, gdy zostaliście zasmuceni różnorodnymi próbami, 

którego miłujecie, chociaż Go nie widzieliście, w którego teraz nie widząc, wierzycie i cieszycie się radością wielką i chwalebną,

 A temu, który ma moc ustrzec was od upadku i nienagannymi z radosnym nastawieniem postawić przed Chwałą Swoją,

 Odpowiedziałem mu: "Panie, ty znasz odpowiedź". I rzekł do mnie: "To są ci, którzy przychodzą z ucisku wielkiego, wymyli długie szaty, i wybielili je we krwi Baranka". 

 Nie będą wówczas głodować ani pragnąć, ani też nie upadną porażeni słońcem, ani od innego upału.