Z grzechu mówię, iż nie uwierzyli we mnie;

Z sprawiedliwości zasię, iż do Ojca mego idę, a już mnie więcej nie ujrzycie;

Tego Jeszu wzbudził Bóg, czego my wszyscy jesteśmy świadkami.

Ponieważ to nie Dauid wstąpił do nieba, lecz on sam mówi: "Powiedział Pan mojemu Panu: Zajmij miejsce po mojej prawej stronie,

Niech więc cały dom Iszraela dowie się, że z całą pewnością Bóg uczynił Go Panem i Mesjaszem – tego Jeszu, którego wy przybiliście.

Wiedzcie wy wszyscy i cały lud Iszraela, że w imię Jeszu Pomazańca Nazarejczyka - którego ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych - że dzięki Niemu ten człowiek stoi przed wami zdrowy.

I nie ma w nikim innym zbawienia, ani też nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym musimy być zbawieni.

Dlatego wyjawiam wam, że nikt będąc pod wpływem Tchnienia Bożego, nie może mówić: "Przekleństwem Jeszu". Nikt też nie może powiedzieć "Panem Jeszu" chyba, że jest pod wpływem Tchnienia świętego.

To zbawienie analizowali i badali prorocy, którzy przepowiadali łaskę dla was.

Im to zostało ujawnione, że nie im samym, lecz wam służyły te sprawy, które teraz zostały wam ogłoszone przez ludzi, którzy ogłosili dobrą nowinę wam w Tchnieniu świętym posłanym z nieba; sprawy, w które pragną wejrzeć Posłowie.

Dla was, którzy wierzycie, jest on cenny, natomiast dla nieposłusznych kamień ten, który sprawdzili i odrzucili budujący, który stał się kamieniem narożnym

 Umiłowani, przestańcie wierzyć każdemu tchnieniu, ale badajcie tchnienia, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków wyszło na ten świat

 a wszelkie tchnienie, które zaprzecza, że Jeszu Pomazaniec, przyszedł w ciele, nie jest od Boga. Jest to tchnienie tego, który stanął w miejsce Pomazańca, o którym usłyszeliście, że przyjdzie, i teraz już jest na świecie.

 On jest tym, który przyszedł przez wodę i krew — Jeszu Pomazaniec; nie w wodzie, tylko, ale w wodzie i we krwi, a Tchnienie jest tym, który składa świadectwo, gdyż Tchnienie jest prawdą.

A gdy przyjdzie on pocieszyciel, którego ja wam poślę od Ojca, Duch prawdy, który od Ojca przychodzi, on o mnie świadczyć będzie.

I wyleję na dom Dawidowy, i na obywateli Jeruzalemskich Ducha łaski i modlitw, a patrzyć będą na mię, którego przebodli; i płakać będą nad nim płaczem, jako nad jednorodzonym; gorzko, mówię, płakać będą nad nim, jako gorzko płaczą nad pierworodnym.

Której żaden z książąt tego świata nie poznał; bo gdyby byli poznali, nigdy by Pana chwały nie ukrzyżowali;

Ale nam to Bóg objawił przez Ducha swojego; albowiem duch wszystkiego się bada, i głębokości Bożych.

 Ale zatwardził się ich sposób myślenia, ponieważ aż do dnia dzisiejszego ta sama zasłona przy czytaniu starej umowy, pozostaje nie odsłonięta, mimo że w Pomazańcu traci znaczenie. 

Lecz gdyby się do Pana obrócili, odjęta będzie ona zasłona,

Lecz my wszyscy, którzy odkrytem obliczem na chwałę Paóską, jako w zwierciadle patrzymy, w toż wyobrażenie przemienieni bywamy z chwały w chwałę, jako od Ducha Paóskiego.

 Ponieważ Bóg, który rozkazał, by w ciemności zaświeciło światło, sprawił także, że w naszych sercach, pod wpływem światła ukazała się chwała Boga w postaci Jeszu Pomazańca. 

Albowiem my duchem z wiary nadziei sprawiedliwości oczekujemy.

 A Jego przykazaniem jest, abyśmy uwierzyli imieniu Syna Jego, Jeszu Pomazańca, i miłowali się wzajemnie tak, jak nam nakazał.

 Kto przestrzega przykazań Jego, w nim pozostaje, a On w nim. To zaś, że trwa w nas, poznajemy po Tchnieniu, które nam dał.

 Przez to poznajemy, że w nim mieszkamy, a on w nas, że z tchnienie swoje nam dał.

 A my zobaczyliśmy i (teraz) świadczymy, że Ojciec posłał Syna jako Zbawiciela świata.

 Wiemy zaś, że Syn Boga przyszedł i dał nam rozum, abyśmy poznawali Prawdziwego — i jesteśmy w Prawdziwym, w Jego Synu Jeszu Pomazańcu. Ten jest prawdziwym Bogiem i życiem eonowym.

I upadłem do nóg jego, abym się mu pokłonił; ale mi rzekł: Patrz, abyś tego nie czynił; bom jest spółsługa twój i braci twoich, którzy mają świadectwo Jeszu. Bogu się kłaniaj; albowiem świadectwo Jeszu jest duch proroctwa.