Nie wynijdzie z ciemności; świeżą jego latorośl ususzy płomieó, a zginie od ducha ust jego.

O Boże zastępów! nawróć się proszę, spojrzyj z nieba, i obacz, a nawiedź tę winną macicę;

Aleś ty odrzucony od grobu swego, jako latorośl obrzydła, jako szata zabitych, których poprzebijano mieczem, którzy zstępują do grobu kamienistego, jako ścierw podeptany.

Gdy miasto obronne spustoszeje, a będzie mieszkaniem porzuconem i spustoszonem jako pustynia. Tam się paść, i tam legać będzie cielec, i ogryzie latorosłki jego.

Izali wezmą z niego drzewo ku urobieniu czego? Izali urobią z niego kołek do zawieszania na nim jakiego naczynia?

Oto póki było całe, nic nie mogło być z niego urobione; dopieroż gdy je ogieó strawił, a spaliło się, na nic się więcej nie przyda.

Bo postawię oblicze swoje przeciwko nim; z jednego ognia wyjdą, a drugi ogieó strawi ich: i dowiecie się, żem Ja Pan, gdy postawię twarz swoję przeciwko nim,

Rzeczże tedy: Tak mówi panujący Pan: Izali się jej poszczęści? Izali orzeł korzenia jej nie wyrwie, i owocu jej nie oberwie, i nie posuszy? Izali wszystkich latorośli wyrosłych z niej nie ususzy? Izali z wielką mocą a z obfitym ludem jej nie wygładzi z korzenia jej?

Ale w rozgniewaniu wyrwana będąc, na ziemię porzucona jest, a wiatr wschodni ususzył owoc jej; obłamane są i poschły rózgi mocy jej, ogieó pożarł je.

Nadto wyszedł ogieó z rózgi latorośli jej, a pożarł owoc jej, tak, że niemasz na niej rózgi mocnej dla sceptru panującego. Toć jest narzekanie, i będzie narzekaniem.

 Już siekiera przykładana jest do korzenia drzew; każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, jest wycinane i rzucane w ogień.

Każde drzewo, które nie wydaje owocu dobrego, jest wycinane i palone w ogniu. 

Syn człowieczy pośle swoich Posłów i zbiorą z Jego władztwa wszystkie zgorszenia oraz czyniących bezprawie,

Wówczas wrzucił srebrniki do przybytku i oddalił się, żeby się powiesić.

Albowiem ziemia, która często na się przychodzący deszcz pije i rodzi ziele przygodne tym, którzy ją sprawują, bierze błogosławieóstwo od Boga;

Lecz która przynosi ciernie i osty, odrzucona jest i bliska przeklęstwa, która na koniec bywa spalona.

 a tylko jakaś straszna perspektywa sądu i żar ognia mający strawić przeciwników (Boga).

Jeśli nawet uciekliśmy od brudów tego świata, dzięki poznaniu naszego Pana i Zbawiciela Jeszu Pomazańca, a jednak ponownie daliśmy się w nie uwikłać, to nasz stan na koniec okazał się gorszy od początkowego.

 Z nas wyszli, ale nie byli z nas. Gdyby bowiem z nas byli, wytrwaliby wówczas z nami, ale stało się tak, aby ujawnić, że nie wszyscy są z nas.

 Oni są na waszych ucztach miłości, jak ukryte pod wodą skały, ucztują zuchwale i bez obaw, samych siebie pasą. Są jak obłoki, które nie dają deszczu, jak chmury porywane przez wiatry, jak drzewa, które o właściwej porze nie dają owocu, podwójnie martwe i wykorzenione,

 Są jak nieokiełznane fale morskie, które unoszą wszelki brud, jak gwiazdy zabłąkane, którym mroki ciemności są zarezerwowane po eon.

A jeśli się kto nie znalazł napisany w księgach żywota, wrzucony jest w jezioro ogniste.

 Tym zaś tchórzliwym, niewierzącym, plugawiącym (się) oraz zabójcom, rozpustnikom, farmakologom, bałwochwalcom i wszystkim kłamcom, wyznaczony jest udział w jeziorze gorejącym ogniem i siarką. To jest śmierć druga".