A była blisko wielkanoc, święto żydowskie.

Wiecie, że za dwa dni będzie Pascha i Syn człowieczy zostanie wydany na ukrzyżowanie.

Postanowili, żeby Jeszu podstępem schwytać i zabić.

Za dwa dni będzie Pascha i Przaśniki, w tym czasie naczelni kapłani oraz znawcy Pism szukali sposobu, jak Go podstępem schwytać i zabić.

Mówili jednak: Nie w święto, żeby nie było rozruchów wśród ludzi.

A przybliżało się święto przaśników, które zowią wielkanocą.

I szukali przedniejsi kapłani i nauczeni w Piśmie, jakoby go zabili; ale się bali ludu.

I rzekł im Jeszu: Czas mój jeszcze nie przyszedł; ale czas wasz zawsze jest w pogotowiu.

I szukali, jakoby go pojmać; ale żaden nie ściągnął naó ręki; bo jeszcze nie przyszła godzina jego.

Te słowa mówił Jeszu w skarbnicy, ucząc w kościele, a żaden go nie pojmał; bo jeszcze była nie przyszła godzina jego.

 Odpowiedział Jeszu: Czy nie dwanaście godzin ma dzień? Jeśli ktoś chodzi w dzień, nie przewróci się, bo widzi światło tego świata. 

A jeźli kto chodzi w nocy, obrazi się; bo w nim światła nie masz.

A Jeszu odpowiedział im, mówiąc: Przyszła godzina, aby był uwielbiony Syn człowieczy.

To powiedziawszy Jeszu, podniósł oczy swoje w niebo i rzekł: Ojcze! przyszła godzina, uwielbij Syna twego, aby też i Syn twój uwielbił ciebie.

 Już nie jestem częścią tego świata, ale oni są nadal w tym świecie, a Ja idę do Ciebie. Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno.

Tedy Jeszu wiedząc wszystko, co naó przyjść miało, wyszedłszy rzekł im: Kogo szukacie?

Wówczas wraca do uczniów i mówi: Nadal śpicie i odpoczywacie, a tymczasem nadeszła godzina i Syn Człowieczy jest wydawany w ręce uchybiających.

I stało się, gdy się wypełniły dni, aby był wzięty w górę, że się on na to udał, aby szedł do Jeruzalemu.

I rzekł im: Idźcie, a powiedzcie temu lisowi: Oto wyganiam dyjabły, i uzdrawiam dziś i jutro, a trzeciego dnia dokoóczenie wezmę.

Wszakże muszę dziś i jutro i pojutrze odprawiać drogę: albowiem nie może być, aby miał prorok zginąć, oprócz w Jeruzalemie.

Gdym na każdy dzieó bywał z wami w kościele, nie ściągnęliście rąk na mię; ale tać jest ona godzina wasza i moc ciemności.

Widząc Jeszu, iż wszystko Ojciec podał do rąk jego, a iż od Boga wyszedł i do Boga idzie,

Słyszeliście, żem ja wam powiedział: Odchodzę, i zaś przyjdę do was. Gdybyście mię miłowali, wżdybyście się radowali, żem rzekł: Idę do Ojca; bo Ojciec mój większy jest niż ja.

Lecz teraz idę do onego, który mię posłał, a żaden z was nie pyta mię: Dokąd idziesz?

Lecz ja wam prawdę mówię, wamci to pożyteczno, abym ja odszedł; bo jeźli ja nie odejdę, pocieszyciel on nie przyjdzie do was, a jeźli odejdę, poślę go do was.

 A teraz przywróć mi Ojcze chwałę, którą miałem u Ciebie, zanim świat powstał.

 Już nie jestem częścią tego świata, ale oni są nadal w tym świecie, a Ja idę do Ciebie. Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno.

Ale teraz do ciebie idę i mówię to na świecie, aby mieli radość moję doskonałą w sobie.

Przykazanie nowe daję wam, abyście się społecznie miłowali; jakom i ja was umiłował, abyście się i wy społecznie miłowali.

Jako mię umiłował Ojciec, tak i ja umiłowałem was; trwajcież w miłości mojej.

 Jeśli będziecie trwali w przestrzeganiu moich nakazów, to pozostaniecie w mojej miłości, jak Ja przestrzegam nakazów Ojca mojego i trwam w Jego miłości.

Większej miłości nad tę żaden nie ma, jedno gdyby kto duszę swoję położył za przyjacioły swoje.

 Jesteście moimi przyjaciółmi, jeśli żyjecie zgodnie z moimi poleceniami.

Jać za nimi proszę, a nie za światem proszę, ale za tymi, któreś mi dał; bo twoi są.

I wszystko moje jest twoje, a twoje moje, i uwielbionym jest w nich.

Jam im dał słowo twoje, a świat je miał w nienawiści; bo nie są z świata, jako i ja nie jestem z świata.

Nie sąć z świata, jako i ja nie jestem z świata.

I uczyniłem im znajome imię twoje i znajome uczynię, aby miłość, którąś mię umiłował, w nich była, a ja w nich.

Rzeczeszli: Zdawna mi się Pan ukazywał. I owszem, miłością wieczną umiłowałem cię, dlategoć ustawicznie miłosierdzie pokazuję;

 Ale to wszystko przezwyciężamy przez tego, który nas umiłował.

 Mężowie! Miłujcie żony, jak i Pomazaniec umiłował zgromadzenie i wydał samego siebie za nie,

 aby go wyodrębnić do czystości, kąpielą wodną w mowie;

 My miłujemy, ponieważ on nas pierwszy umiłował.

 i od Jeszu Pomazańca, Świadka Wiernego, Pierworodnego umarłych i Władcy królów ziemi. Temu, który nas miłuje i który przez swą krew uwolnił nas od naszych uchybień,

Uczcie ich przestrzegać wszystkiego, co wam przekazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do końca eonu".

Który was też utwierdzi aż do koóca, abyście byli bez nagany w dzieó Pana naszego, Jeszu Chrystusa.

Ale Chrystus jako syn nad domem swoim panuje, którego domem my jesteśmy, jeźli tylko tę pewną ufność i tę chwałę nadziei aż do koóca stateczną zachowamy.

Albowiem staliśmy się uczestnikami Chrystusa, jeźliże tylko początek tego gruntu aż do koóca stateczny zachowamy.

 Pragniemy zaś, aby każdy z was taką samą okazywał gorliwość względem pełnej nadziei aż do końca.

Dlatego przepasawszy biodra waszego umysłu i jako trzeźwi całkowicie złóżcie waszą nadzieję w łasce, którą niesie wam objawienie Jeszu Pomazańca.