Jesteście moimi przyjaciółmi, jeśli żyjecie zgodnie z moimi poleceniami.

I uczynił Noe według wszystkiego; jako mu rozkazał Bóg, tak uczynił.

Tedy uczynił Mojżesz wszystko; jako mu był rozkazał Pan, tak uczynił.

Pożądliwsze nad złoto, i nad wiele najwyborniejszego złota, i słodsze nad miód i nad plastr miodowy.

Błogosławieni, którzy żyją bez nagany, którzy chodzą w zakonie Paóskim,

I którzy nie czynią nieprawości, ale chodzą drogami jego.

Oby wyprostowane były drogi moje ku przestrzeganiu praw twoich!

Ducha mego, mówię, dam do wnętrzności waszej, a uczynię, że w ustawach moich chodzić, a sądów moich przestrzegać, i czynić je będziecie.

Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale.

Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony.

Kto będzie czynił wolę Ojca mojego, który jest w niebiosach, ten jest moim bratem i siostrą, i matką.

 To jest pierwsze z ważnych przykazań.

Na tych dwóch przykazaniach całe prawo zawisło i prorocy".

Ten zaś sługa, który znał wolę swego pana, lecz nie przygotował lub nie postąpił według jego woli, odbierze wiele razów.

Ten natomiast, który nie znał, a zrobił coś godnego batów, odbierze niewiele razów. Od każdego bowiem, komu wiele dano, wiele będzie się żądać, i od tego, komu wiele powierzono, więcej będzie się wymagać.

 Miłość Pomazańca trzyma nas razem w stwierdzeniu, że skoro Jeden umarł w zastępstwie za wszystkich, więc wszyscy umarli.

 A skoro za wszystkich umarł, to po to, by ci żyjący dzięki niemu, już dłużej nie żyli dla siebie, ale dla Tego, który zamiast nich umarł i został wzbudzony.

Bo w Chrystusie Jeszu ani obrzezka nic nie waży, ani nieobrzezka, ale wiara przez miłość skuteczna;

Wiarą obwieszczony będąc od Boga Noe o tem, czego jeszcze nie było widzieć, uczciwości wyświadczając, przygotował korab ku zachowaniu domu swego, przez który potępił świat i stał się dziedzicem sprawiedliwości tej, która jest z wiary.

Wiarą powołany będąc Abraham, usłuchał Boga, aby poszedł na ono miejsce, które miał wziąć za dziedzictwo i wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie.

 Kto jednak zrozumiał, jak doskonałe jest prawo oparte na wolności i żyje zgodnie z nim, nie rozumuje teoretycznie, ale wprowadza wiedzę w życie, ten osiągnie szczęście.

 Chcesz poznać człowieku bezrozumny, że wiara bez działania jest martwa? 

 Widzisz, że wiara współpracowała z jego uczynkami i  z uczynkami wiara stała się pełna. 

  Widzicie więc, że przez działanie jest usprawiedliwiony człowieka, a nie z samej tylko deklaracji wiary. 

 Kto wie jak dobro czynić, a nie czyni, dopuszcza się uchybienia. 

Błogosławieni, którzy czynią przykazania jego, aby mieli prawo do drzewa żywota, i aby weszli bramami do miasta.