Ten przyszedł na świadectwo, aby świadczył o tej światłości, aby przezeó wszyscy uwierzyli.

 Czyniący to co właściwe, bez obaw podchodzi do światła, aby było widać, że jego czyny są zgodne z Bogiem. 

Powstaó, objaśnij się! ponieważ przyszła światłość twoja, a chwała Paóska weszła nad tobą.

Albowiem nam tak rozkazał Pan, mówiąc: Położyłem cię światłością poganom, abyś był zbawieniem aż do krajów ziemi.

A słysząc to poganie, radowali się i wielbili słowo Paóskie, i uwierzyli, ilekolwiek ich było sporządzonych do żywota wiecznego.

I pochwalił pan szafarza niesprawiedliwego, iż roztropnie uczynił; bo synowie tego świata roztropniejsi są nad syny światłości w rodzaju swoim.

 Byliście kiedyś ciemnością, teraz zaś jesteście światłem w Panu, zachowujcie się jak dzieci światła.  

Wszyscy wy jesteście synowie światłości i synowie dnia; nie jesteśmy synowie nocy ani ciemności.

Lecz my synami dnia będąc, bądźmy trzeźwymi, oblekłszy się w pancerz wiary i miłości, i w przyłbicę nadziei zbawienia.

 Kto twierdzi, że jest oświecony, a brata swojego nienawidzi, nadal jest w ciemności.

 Kto nienawidzi brata swojego w ciemności jest, w ciemności chodzi i nie wie gdzie idzie, ponieważ ciemność zaślepiła oczy jego.

Porwali tedy kamienie, aby naó ciskali; lecz Jeszu schronił się, i wyszedł z kościoła, przechodząc przez pośrodek ich, i tak uszedł.

Tedy zasię szukali, jakoby go pojmać; ale uszedł z rąk ich.

I odszedł zasię za Jordan na ono miejsce, gdzie przedtem Jan chrzcił, i tamże mieszkał.

A Jeszu już nie chodził jawnie między Żydami, ale stamtąd odszedł do krainy, która jest blisko puszczy, do miasta, które zowią Efraim, i tamże mieszkał z uczniami swoimi.

Pozostawił ich i wyszedł z miasta do Betanii, i tam nocował.