A była blisko wielkanoc żydowska, a wiele ich szło do Jeruzalemu z onej krainy przed wielkanocą, aby się oczyścili.

A był niektóry chory Łazarz z Betanii, z miasteczka Maryi i Marty, siostry jej.

I wyszedł ten, który był umarł, mając związane ręce i nogi chustkami, a twarz jego była chustką obwiązana. Rzekł im Jeszu: Rozwiążcie go, a niechaj odejdzie.

Pozostawił ich i wyszedł z miasta do Betanii, i tam nocował.

Wjechał do Jeruszalem, aż do świątyni, obejrzał wszystko, a że była już wieczorna godzina, wrócił z Dwunastoma do Betanii.

I wywiódł je precz aż do Betanii, a podniósłszy ręce swoje błogosławił im.