Królowie i władcy ziemi zorganizowali się przeciw Bogu i Jego Pomazańcowi.

 Zasiadający w niebiosach będzie się śmiał. Pan ich wyśmieje.

Wówczas naczelni kapłani i starsi ludu zebrali się na dziedzińcu arcykapłana, którego zwano Kajfasz.

Gdy nastał wczesny ranek, wszyscy naczelni kapłani i starsi ludu powzięli naradę przeciw Jeszu, żeby Go zabić.

Związanego przekazali namiestnikowi Piłatowi.

Za dwa dni będzie Pascha i Przaśniki, w tym czasie naczelni kapłani oraz znawcy Pism szukali sposobu, jak Go podstępem schwytać i zabić.

I szukali przedniejsi kapłani i nauczeni w Piśmie, jakoby go zabili; ale się bali ludu.

Następnego dnia zgromadzili się ich przywódcy, starszyzna i znawcy Pism z Jeruszalem

oraz Annasz, naczelny kapłan, a także Kajfasz i Jan, i Aleksander, i wszyscy wywodzący się z rodzin naczelnych kapłanów,

Albowiem się zebrali prawdziwie przeciwko świętemu Synowi twemu Jeszu, któregoś pomazał, Herod i Poncki Piłat z pogany i z ludem Izraelskim.

Aby uczynili, cokolwiek ręka twoja i rada twoja przedtem postanowiła, aby się stało.

Tedy oni usłyszawszy to, weszli na świtaniu do kościoła i uczyli. A przyszedłszy najwyższy kapłan i którzy z nim byli, zwołali radę i wszystkie starsze synów Izraelskich, i posłali do więzienia, aby byli przywiedzieni.

Tedy mówili Faryzeuszowie między sobą: Widzicie, że nic nie sprawicie; oto świat za nim poszedł.

mówiąc: Co mamy z nimi zrobić, ponieważ rzeczywiście zaistniał przez nich znak oczywisty i jawny dla wszystkich mieszkańców Jeruszalem, i nie możemy temu zaprzeczyć.

Ale żeby nie rozprzestrzeniło się to jeszcze bardziej wśród ludzi, postawimy im warunek, żeby nie przemawiali więcej w tym imieniu do ludzi.

A gdy te słowa usłyszeli i najwyższy kapłan, i hetman kościelny, i przedniejsi kapłani wątpili o nich, co by to było.