I wszczęła się gadka między nimi, kto by z nich był największym.

Oni nie zrozumieli tego, co im powiedział.

Lecz oni z tego nic nie zrozumieli, i było to słowo zakryte przed nimi, i nie wiedzieli, co mówiono.

Więc Piotr wziął Go na stronę i zaczął upominać: Życzę Ci, Panie, żeby do tego nie doszło.

Oni tymczasem rozmawiali między sobą o tym, że nie mają więcej chlebów.

Oczy macie, a nie widzicie; uszy macie, a nie słyszycie, już zapomnieliście?

Wzięli te słowa do serca, zastanawiali się tylko, co to znaczy powstać z martwych

Jednak oni nie rozumieli tej wypowiedzi, ale bali się Go wypytywać.

Ale tego z przodku nie zrozumieli uczniowie jego, ale gdy był Jeszu uwielbiony, tedy wspomnieli, iż to było o nim napisane, a że mu to uczynili.

Odpowiedział mu on lud: Myśmy słyszeli z zakonu, iż Chrystus trwa na wieki; a jakoż ty mówisz, że musi być podwyższony Syn człowieczy? i któryż to jest Syn człowieczy?

Rzekł mu Tomasz: Panie! nie wiemy, dokąd idziesz, a jakoż możemy drogę wiedzieć?

Mówili tedy niektórzy z uczniów jego między sobą: Cóż to jest, co nam mówi: Maluczko, a nie ujrzycie mię, i zasię maluczko, a ujrzycie mię, a iż ja idę do Ojca?

Przetoż mówili: Cóż to jest, co mówi: Maluczko? Nie wiemy, co mówi.

 Ale zatwardził się ich sposób myślenia, ponieważ aż do dnia dzisiejszego ta sama zasłona przy czytaniu starej umowy, pozostaje nie odsłonięta, mimo że w Pomazańcu traci znaczenie. 

Lecz gdyby się do Pana obrócili, odjęta będzie ona zasłona,