Wszyscy zaś, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i mówili: Kim więc będzie to dziecko? Ponieważ była z nim ręka Pana.

Mariam zaś wszystkie te wypowiedzi przechowywała w swoim sercu.

Poszedł więc z nimi, przyszedł do Nazaretu i był im uległy. Jego Matka natomiast zachowywała wszystkie te słowa w swoim sercu.

Niewiasty spokojne! powstaócie, słuchajcie głosu mego; córki bezpieczne! bierzcie w uszy swe powieści moje.

Przez wiele dni i lat trwożyć się będziecie, wy bezpieczne! albowiem ustanie zbieranie wina, a sprzątania urodzajów nie będzie.

Alemci wam to powiedział, abyście gdy przyjdzie ta godzina, wspomnieli na to, żem ja wam opowiedział; a tegom wam z początku nie powiadał, bom był z wami.

Aby się żaden nie poruszał w tych uciskach; gdyż sami wiecie, żeśmy na to wystawieni.

Albowiem gdyśmy byli u was, opowiadaliśmy wam, żeśmy mieli być uciśnieni, jakoż się też to stało, i wiecie o tem.

 Dlatego jest konieczne, abyśmy z jak największą pilnością zwracali uwagę na to, cośmy słyszeli, abyśmy przypadkiem nie zeszli na bezdroża.

 Wpatrując się w Jeszu Przywódcę i Udoskonaliciela wiary, który przeciwko zaoferowanej Mu przyjemności wytrzymał krzyż hańby. Wzgardzony, po prawicy tronu Bożego zasiadł. 

Jeszczeście się aż do krwi nie sprzeciwili, walcząc przeciwko grzechowi.

Mówiąc: Że Syn człowieczy musi wiele cierpieć, a być odrzuconym od starszych ludu i od przedniejszych kapłanów i od nauczonych w Piśmie, i być zabitym, a trzeciego dnia zmartwychwstać.

A wziąwszy z sobą onych dwunastu, rzekł im: Oto wstępujemy do Jeruzalemu, a wypełni się wszystko, co napisano przez proroki o Synu człowieczym.

Nie maszci go tu, ale wstał: wspomnijcie, jako wam powiadał, gdy jeszcze był w Galilei,

Mówiąc: Iż Syn człowieczy musi być wydany w ręce ludzi grzesznych, i być ukrzyżowany, a trzeciego dnia zmartwychwstać.

I rzekł do nich: Teć są słowa, którem mówił do was, będąc jeszcze z wami, iż się musi wypełnić wszystko, co napisano w zakonie Mojżeszowym i w prorokach, i w psalmach o mnie.

Odtąd Jeszu zaczął wykazywać swoim uczniom, że musi odejść do Jeruszalem, dużo wycierpieć ze strony starszych, arcykapłanów i znawców Pism, że musi być zabity, a trzeciego dnia zostanie wzbudzony z martwych.

Przebywając w Galilei, Jeszu powiedział im: Syn człowieczy ma być wydawany w ręce ludzi.

Zabiją Go, ale trzeciego dnia zostanie wybudzony. Te słowa bardzo ich zasmuciły.

 Oto wchodzimy do Jeruszalem, gdzie Syn, człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i znawcom Pism i skarzą Go na śmierć,

 i wydadzą Go też narodom, na pośmiewisko, ubiczowanie i ukrzyżowanie; a trzeciego dnia zostanie wzbudzony z martwych.

Niestety, gdy rolnicy zobaczyli syna, wymyślili sobie, że: Skoro to jest dziedzic, a my go zabijemy to, jego dziedzictwo będzie nasze.

Porwali go, wyprowadzili poza winnicę i zabili.

Wiecie, że za dwa dni będzie Pascha i Syn człowieczy zostanie wydany na ukrzyżowanie.

I zaczął nauczać ich, że Syn człowieczy musi dużo wycierpieć i zostać odrzuconym przez starszych, przez naczelnych kapłanów oraz przez znawców Pism, że musi być zabity, a po trzech dniach powstanie.

Zaczął pouczać uczniów i mówić im, że Syn człowieczy będzie wydany w ręce ludzi, którzy zabiją Go, a po trzech dniach powstanie z martwych.

Odpowiedział Jeszu i rzekł im: Rozwalcie ten kościół, a we trzech dniach wystawię go.

Ale on mówił o kościele ciała swego.

Odpowiedział Jeszu: Nie miałbyś żadnej mocy nade mną, jeźliby ci nie była dana z góry; przetoż, kto mię tobie wydał, większy grzech ma.

Tego mężczyznę, którego zgodnie z ustaloną wolą i przepowiednią Boga wydaliście w ręce bezbożnych i przybijając do krzyża, zabiliście Go.

Bóg Awrahama i Iszaaka i Jakowa, Bóg przodków naszych, uwielbił Swojego Chłopca usługującego Jeszu, którego wyście wydali i zaparliście się przed obliczem Piłata, gdy ten był zdecydowany uwolnić Go.

Naczelnego organizatora życia zabiliście, którego Bóg wybudził z martwych, a my jesteśmy tego świadkami.

Albowiem się zebrali prawdziwie przeciwko świętemu Synowi twemu Jeszu, któregoś pomazał, Herod i Poncki Piłat z pogany i z ludem Izraelskim.

Aby uczynili, cokolwiek ręka twoja i rada twoja przedtem postanowiła, aby się stało.

I rzekł Dawid do Gada: Jestem bardzo ściśniony. Niech proszę raczej wpadniemy w rękę Paóską, gdyż wielkie są zlitowania jego; ale w rękę ludzką niech nie wpadam.