A ruszywszy się Anioł Boży, który chodził przed obozem Izraelskim, szedł pozad ich; ruszył się też słup obłokowy, który szedł przed nimi, i stanął pozad im.

A przyszedłszy między obóz Egipski, i między obóz Izraelski, był on obłok Egipczanom ciemny a Izraelczykom oświecający noc, tak, iż przystąpić nie mogli jedni do drugich przez całą noc.

Tedy okrył obłok namiot zgromadzenia, a chwała Paóska napełniła przybytek.

A gdy odstępował obłok od przybytku, ruszali się synowie Izraelscy w ciągnieniu swem.

A obłok Paóski bywał nad przybytkiem we dnie, a ogieó bywał w nocy nad nim przed oczyma wszystkiego domu Izraelskiego, ilekroć ciągnęli.

Występował dym z nozdrzy jego, węgle się rozpaliły od niego.

A wsiadłszy na Cheruba, latał; latał na skrzydłach wiatrowych.

Brzemię Egiptu. Oto Pan jedzie na obłoku lekkim, i przyciągnie do Egiptu, a poruszą się bałwany Egipskie przed oblicznością jego, a serce Egipczan rozpłynie się w pośrodku ich.

Nie skończył jeszcze mówić, gdy okrył ich świecący obłok, a głos z obłoku powiedział: On jest moim umiłowanym Synem, z którego jestem zadowolony. Bądźcie mu posłuszni!

A Jeszu podszedł, dotkną ich i powiedział: Wstańcie i nie bójcie się!

Pojawił się obłok, który rzucił na nich cień, a z obłoku dobiegł głos: Ten jest moim umiłowanym Synem, Jego słuchajcie.

Gdy z powrotem zwrócili wzrok na Jeszu, już nikogo innego nie widzieli.

A widząc Giedeon, iż to był Anioł Paóski, rzekł: Ach, Panie Boże, czemużem widział Anioła Paóskiego twarzą w twarz?

 Powiedział Manoach do żony: Na pewno umrzemy, ponieważ widzieliśmy jednego z Elohim.

A jam sam został, i widziałem to wielkie widzenie; ale siła nie została we mnie, i krasa moja odmieniła się we mnie, i skaziła się, i nie miałem żadnej siły.

A gdym go ujrzał, upadłem do nóg jego jako martwy. I włożył prawą rękę swoję na mię, mówiąc mi: Nie bój się! Jam jest on pierwszy i ostatni,