Przez siedem dni przaśniki jeść będziecie, a pierwszego dnia zaraz wypróżnicie kwas z domów waszych; bo ktobykolwiek jadł co kwaszonego od pierwszego dnia aż do dnia siódmego, wytracona będzie dusza ona z Izraela.

Włożysz też na każdy rząd kadzidła czystego, aby było miasto chleba spalone, na pamiątkę ku ofierze ognistej Panu.

Tedy wyszedł syn niewiasty Izraelskiej, którego miała z mężem Egipskim, między syny Izraelskimi; i poswarzyli się w obozie syn onej niewiasty Izraelskiej z mężem Izraelskim.

I złorzeczył syn niewiasty Izraelskiej a imię Boże bluźnił, dla czego przywiedziony był do Mojżesza. A imię matki jego było Salomit, córka Dybrego z pokolenia Dan.

A synom Izraelskim opowiedz, mówiąc: Ktobykolwiek złorzeczył Bogu swemu, odniesie karanie za grzech swój.

I przyjdziesz do kapłanów Lewitów, i do sędziego, który będzie na on czas, i będziesz ich pytał, a oznajmiąć, jako to osądzić masz.

W tym czasie, gdy był jeden z szabatów, Jeszu szedł przez zboża, a jego uczniowie zgłodnieli i zaczęli zrywać kłosy i jeść.

Odpowiedział im: Czy nie czytaliście, co zrobił, Dawid razem z towarzyszami, gdy był głodny?

Albo czy nie czytaliście w prawie, że podczas szabatów kapłani w świątyni profanują szabat i są niewinni?

Gdybyście wiedzieli, co znaczy: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary, nie potępilibyście niewinnych.

Zdarzył się przypadek, że gdy Jeszu szedł w dzień odpoczynku przez pole ze zbożem, Jego uczniowie zerwali kilka kłosów.

Odpowiedział im: Czy nigdy nie czytaliście, co zrobił Dawid, gdy był w potrzebie i był głodny, on i ci, którzy byli z nim?

Powiedział im też: Dzień odpoczynku został ustanowiony dla ludzi, a nie ludzie dla dnia odpoczynku.