Co widząc Szymon Piotr, przypadł do kolan Jeszu, mówiąc: Wynijdź ode mnie; bom jest człowiek grzeszny, Panie!.

A był Andrzej, brat Szymona Piotra, jeden z onych dwóch, którzy to słyszeli od Jana, i szli byli za nim.

I przywiódł go do Jeszu. A wejrzawszy naó Jeszu, rzekł: Tyś jest Szymon, syn Jonasza; ty będziesz nazwany Kiefas, co się wykłada Piotr.

A gdy obiad odprawili, rzekł Jeszu Szymonowi Piotrowi: Szymonie Jonaszowy, miłujesz mię więcej niżeli ci? Rzekł mu: Tak jest, Panie! ty wiesz, że cię miłuję. Rzekł mu: Paśże baranki moje.

Rzekł mu po trzecie: Szymonie Jonaszowy! miłujesz mię? I zasmucił się Piotr, że mu po trzecie rzekł: Miłujesz mię? I odpowiedział mu: Panie! ty wszystko wiesz, ty znasz, że cię miłuję. Rzekł mu Jeszu: Paśże owce moje.

A to powiedział, dając znać, jaką śmiercią miał uwielbić Boga. A to powiedziawszy, rzekł mu: Pójdź za mną.

Gdy przybyli na miejsce, weszli do górnej sali, w której mieszkali wspólnie: Piotr, Jan, Jakub, Andrzej, Filip, Tomasz, Bartłomiej, Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, Szymon gorliwy i Juda syn Jakowa.

Szymon Piotr, sługa i Apostoł Jeszu Chrystusa, tym, którzy równie z nami kosztownej wiary dostali przez sprawiedliwość Boga naszego i zbawiciela naszego, Jeszu Chrystusa.

 Przechadzając się wzdłuż Jeziora Galilejskiego, zobaczył dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i Andrzeja, jego brata, jak rzucali w wodę sieć, gdyż byli rybakami.

Rzekł mu jeden z uczniów jego, Andrzej, brat Szymona Piotra:

Także i Jakóba i Jana, syny Zebedeuszowe, którzy byli towarzysze Szymonowi. I rzekł Jeszu do Szymona: Nie bój się; od tego czasu ludzi łowić będziesz.

Gdy poszedł nieco dalej, zobaczył innych dwóch braci, Jakowa, syna Zebedeusza, i jego brata Jana, którzy wraz ze swoim ojcem Zebedeuszem naprawiali w łodzi swoje sieci. Ich także powołał.

Gdy przeszedł nieco dalej, zobaczył Jakowa, syna Zebedeusza, oraz jego brata, Jana. Oni też byli w łodzi i naprawiali sieci.

Niebawem po wyjściu ze zgromadzenia [synagogi] przyszli wraz z Jakowem i Janem do domu Szymona i Andrzeja.

I nie pozwolił nikomu iść z sobą z wyjątkiem Piotra, Jakowa i Jana, brata Jakowa.

Po sześciu zaś dniach Jeszu wziął z sobą Piotra, Jakowa i Jana, i wprowadził ich na wysoką górę, w ustronne miejsce. Tam przemienił się w ich obecności.

Następnie wziął ze sobą Piotra, Jakowa oraz Jana i widać było po Nim, że jest smutny i zaniepokojony.

A Piotr obróciwszy się, ujrzał onego ucznia, którego miłował Jeszu, pozad idącego, który się też był położył przy wieczerzy na piersiach jego, i rzekł był: Panie! któryż jest ten, co cię wyda?

Rzekł mu Jeszu: Jeźlibym chciał, żeby on został, aż przyjdę, co tobie do tego? Ty pójdź za mną.

Tenci jest on uczeó, który świadczy o tem, i to napisał; a wiemy, że prawdziwe jest świadectwo jego.

I zabił Jakóba, brata Janowego, mieczem.

Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz,

Filip znalazł Natanaela i rzekł mu: Znaleźliśmy onego, o którym pisał Mojżesz w zakonie i prorocy, Jeszu, syna Józefowego, z Nazaretu.

Tedy podniósł Jeszu oczy i ujrzawszy, iż wielki lud idzie do niego, rzekł do Filipa: Skąd kupimy chleba, aby ci jedli?

Rzekł mu Filip: Panie! ukaż nam Ojca, a dosyć nam na tem.

Gdy przybyli na miejsce, weszli do górnej sali, w której mieszkali wspólnie: Piotr, Jan, Jakub, Andrzej, Filip, Tomasz, Bartłomiej, Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, Szymon gorliwy i Juda syn Jakowa.