Tedy wszystkich strach zdjął, a wielbili Boga, mówiąc: Prorok wielki powstał między nami, a Bóg nawiedził lud swój.

Na ten widok tłumy przestraszyły się i oddały chwałę Bogu, który dał ludziom taką władzę.

Tłumy były pod wielkim wrażeniem i ludzie mówili: Czy On nie jest potomkiem Dawida?

Wstał, wziął posłanie i wyszedł, a wszyscy, widząc to, dziwili się i chwalili Boga, mówiąc: Nigdy czegoś takiego nie widzieliśmy.

Oni zaś po dalszych groźbach zwolnili ich, nie znajdując nic, za co mogliby ich ukarać — z powodu ludu, wszyscy bowiem chwalili Boga za to, co się stało.

 i z tego powodu chwalili Boga. 

Co widząc Szymon Piotr, przypadł do kolan Jeszu, mówiąc: Wynijdź ode mnie; bom jest człowiek grzeszny, Panie!.

I prosiło go wszystko mnóstwo onej okolicznej krainy Gadareóczyków, aby odszedł od nich; albowiem ich był wielki strach ogarnął. A on wstąpiwszy w łódź, wrócił się.

A będzie mi to sławą, weselem, chwałą, i ozdobą przed wszystkiemi narodami ziemi, które usłyszą o wszystkiem dobrem, które Ja im czynię, i ulękną się, a zatrwożą się nad wszystkiem dobrem i nad wszystkim pokojem, który Ja im sposobię.

Przetoż upadniesz we dnie, upadnie też i prorok z tobą w nocy; zagładzę i matkę twoję.

W dużym pośpiechu przerażone, ale też bardzo zadowolone odeszły od grobowca. Pobiegły poinformować o wszystkim Jego uczniów.

I przyszedł strach wielki na wszystek zbór i na wszystkich, którzy to słyszeli.

A z innych żaden nie śmiał się do nich przyłączyć; ale lud wiele o nich trzymał.