Widziałem też w widzeniu nocnem, a oto przychodził w obłokach niebieskich podobny synowi człowieczemu, a przyszedł aż do Starodawnego, i przywiedziono go przed obliczność jego.

Gdy przyszedł Jeszu w rejon Cezarei Filipowej, spytał uczniów swoich: Co mówią ludzie, że kim jest Syn człowieczy?

Gdy przyjdzie Syn człowieczy w chwale swojej, a z Nim wszyscy Posłowie, wówczas zasiądzie na tronie swojej chwały

Mówi mu Jeszu: Ty powiedziałeś. Coś wam powiem: Kiedyś [z dala od teraz] zobaczycie Syna człowieczego siedzącego po prawicy Mocy i przychodzącego na obłokach nieba.

A nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba, Syn człowieczy, który jest w niebie.

I dał mu moc i sąd czynić; bo jest Synem człowieczym.

A w pośrodku onych siedmiu świeczników podobnego Synowi człowieczemu, obleczonego w długą szatę, i przepasanego na piersiach pasem złotym;

Z pracy duszy swej ujrzy owoc, którym nasycon będzie. Znajomością swoją wielu usprawiedliwi sprawiedliwy sługa mój; bo nieprawości ich on sam poniesie.

Jednak żebyście się przekonali, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczać uchybienia — tu zwrócił się do sparaliżowanego — Wstań, weź swoje nosze i idź do swego domu!

Jeszu podszedł i powiedział im: Dana mi została wszelka władza w niebie i na ziemi.

Rzekł mu Jeszu: Wstaó, weźmij łoże twoje, a chodź.

I pytali go: Któryż jest ten człowiek, co ci powiedział: Weźmij łoże twoje, a chodź?

Bo Ojciec nikogo nie sądzi, lecz wszystek sąd dał Synowi,

Aby wszyscy czcili Syna, tak jako czczą Ojca; kto nie czci Syna, nie czci i Ojca, który go posłał.

Jakoś mu dał moc nad wszelkiem ciałem, aby tym wszystkim, któreś mu dał, dał żywot wieczny.

A to rzekłszy tchnął na nie i rzekł im: Weźmijcie Ducha Świętego.

Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którymkolwiek zatrzymacie, są zatrzymane.

 Tego Przywódcę i Zbawiciela wywyższył Bóg prawicą swoją, zmieniając sposób myślenia Iszraelowi i uwolnienie od uchybień.  

Tedy wyciągnąwszy Jeszu rękę, dotknął się go, mówiąc: Chcę, bądź oczyszczony; i zaraz odszedł trąd od niego.

I przystąpiwszy dotknął się trumny (mar), (a ci, co nieśli, stanęli) i rzekł: Młodzieócze! tobie mówię, wstaó.

On natomiast, ujął ją za rękę i głośno powiedział: Dziewczynko, wstań!

A to rzekłszy, zawołał głosem wielkim: Łazarzu! wynijdź sam!

Piotr powiedział: Srebra i złota nie mam, ale co mam, to tobie daję: w imieniu Jeszu Pomazańca z Nazaretu WSTAŃ i CHODŹ.

Nagle zerwał się, stanął na nogi i zaczął chodzić. Wszedł też z nimi do świątyni, chodząc i podskakując, wychwalał Boga.

I rzekł mu Piotr: Eneaszu! uzdrawia cię Jeszu Chrystus; wstaóże, a pościel sobie. I zarazem wstał.

A Piotr wygnawszy precz wszystkie, klęknął na kolana i modlił się, a obróciwszy się do onego ciała, rzekł: Tabito, wstaó! a ona otworzyła oczy swoje i ujrzawszy Piotra, usiadła.

 Zawołał głośno: "Stań prosto na nogach!" A on zerwał się i zaczął chodzić.

Rzekł mu Jeszu: Wstaó, weźmij łoże twoje, a chodź.

Tedy rzekli Żydowie onemu uzdrowionemu: Sabat jest, nie godzi ci się łoża nosić.

I pytali go: Któryż jest ten człowiek, co ci powiedział: Weźmij łoże twoje, a chodź?