W szóstym miesiącu wysłany został od Boga Poseł Gabriel do miasta w Galilei, zwanego Nazaret,

do dziewicy obiecanej mężczyźnie o imieniu Josef, z domu Dawida, a dziewicy było na imię Mariam.

Gdy spełnili wszystkie wymagania prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swojego miasta Nazaret.

Poszedł więc z nimi, przyszedł do Nazaretu i był im uległy. Jego Matka natomiast zachowywała wszystkie te słowa w swoim sercu.

 Po przyjściu osiedlił się w miejscowości zwanej Nazaret i w ten sposób spełniło się to, co zostało przepowiedziane przez proroków, że będzie nazwany Nazarejczykiem.

Przyszedłszy do swojego miasta rodzinnego, nauczał ich w zgromadzeniu [synagodze], tak że zdumiewali się i mówili: Skąd On ma taką mądrość i moc?

Opuszczając to miejsce, razem z uczniami udał się w swoje rodzinne strony.

A on nauczał w bóżnicach ich, i był sławiony od wszystkich.

Gdy miał dwanaście lat, zgodnie ze zwyczajem udali się na święto.

Odpowiedział mu Jeszu: Jam jawnie mówił światu; Jam zawsze uczył w bóżnicy i w kościele, gdzie się zewsząd Żydowie schadzają, a potajemnie nicem nie mówił.

Tedy Paweł według zwyczaju swego wszedł do nich, a przez trzy sabaty kazał im z Pisma.

A oni odszedłszy z Pergi, przyszli do Antyjochii Pisydejskiej, a wszedłszy do bóżnicy w dzieó sobotni, usiedli.

Tedy powstawszy Paweł, a ręką skinąwszy rzekł: Mężowie Izraelscy i którzy się boicie Boga! słuchajcie: