Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.

Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.

Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohaóbieni.

Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:

Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.

Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.

Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.

Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.

Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.

Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.

Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.

Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.

O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.

Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.

Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.

Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.

Spracowałem się wołając, wyschło gardło moje; ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mojego.

Boże! ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed tobą.

Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje.

Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię.

Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią.

Ale jaobracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego.

Aby mię nie zatopiły strumienie wód, i nie pożarła głębia i nie zawarła nademną studnia wierzchu swego.

Nie zakrywajże oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu; pośpieszże się, wysłuchaj mię.

Ty znasz pohaóbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi.

Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem.

Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawżdy chwieją.

Niech będzie mieszkanie ich puste, w namiotach ich niech nikt nie mieszka.

Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie przychodzą do sprawiedliwości twojej.

Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię.

A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami.

Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi.

Bógci zaiste zachowa Syon, i pobuduje miasta Judzkie; i będą tam mieszkać, a ziemię tę dziedzicznie otrzymają.

Bo wyrósł jako latorostka przed nim, a jako korzeó z ziemi suchej, nie mając kształtu ani piękności; i widzieliśmy go; ale nic nie było widzieć, czemubyśmy go żądać mieli.

 Prawda była taka, że nasze słabości On poniósł, dźwigał ból za nas, a nam się wydawało, że to Jego własne cierpienie, że Bóg się nim zajął.  

 Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy zboczył ze swojej drogi, a PAN wydał Go za przewrotność nas wszystkich. 

Z więzienia i z sądu wyjęty jest; przetoż rodzaj jego któż wypowie? Albowiem wycięty jest z ziemi żyjących, a zraniony dla przestępstwa ludu mojego;

Takci się Panu upodobało zetrzeć go, i niemocą utrapić, aby położywszy ofiarą za grzech duszę swą, ujrzał nasienie swoje, przedłużył dni swoich; a to, co się podoba Panu, przez rękę jego aby się szczęśliwie wykonało.

Przetoż mu dam dział dla wielu, aby się dzielił korzyścią z mocarzami, ponieważ wylał na śmierć duszę swoję, a z przestępcami policzon będąc, on sam grzech wielu odniósł, i za przestępców się modlił.

Ale tego, który na małą chwilę mniejszym stał się od Aniołów, Jeszu, widzimy przez ucierpienie śmierci chwałą i czcią ukoronowanego, aby z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował.