Zaprawdę, mówię wam: Wiele wdów było w czasach Eliasza w Iszraelu, kiedy z nieba nie padał deszcz przez trzy lata i sześć miesięcy i głód wielki zapanował na całej ziemi; 

Aleć wam powiadam prawdziwie: Są niektórzy z tych co tu stoją, którzy nie ukuszą śmierci, aż oglądają królestwo Boże.

Zaprawdę wam powiadam, że postawi go nad całym swoim mieniem.

Albowiem się zebrali prawdziwie przeciwko świętemu Synowi twemu Jeszu, któregoś pomazał, Herod i Poncki Piłat z pogany i z ludem Izraelskim.

Tedy Piotr otworzywszy usta, rzekł: Prawdziwie dochodzę tego, iż Bóg nie ma względu na osoby;

I przyszedł każdy mąż, którego pobudziło serce jego, i każdy, w którym dobrowolny był duch jego, przynieśli podarek Panu do robienia namiotu zgromadzenia, i do wszelkiej potrzeby jego, i na szaty święte.

Każdy też co miał hijacynt, i szarłat, i karmazyn dwa kroć farbowany, i biały jedwab, i sierść kozią, i skóry baranie czerwono farbowane, i skóry borsukowe, przynosili.

I wszystkie niewiasty dowcipnego serca rękami swemi przędły, a przynosiły co naprzędły, hijacynt, i szarłat, karmazyn dwa kroć farbowany, i biały jedwab.

Przełożeni zasię przynosili kamienie onychiny, i kamienie do osadzania naramiennika i napierśnika.

Każdy mąż i niewiasta, w których ochotne serce było do ofiarowania, na każdą robotę, którą rozkazał Pan czynić przez Mojżesza, przynosili synowie Izraelscy ofiarę dobrowolną Panu.

Przywołał swoich uczniów i powiedział im: Amen, zapewniam was, że ta biedna wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy wrzucający do skarbca.

Ponieważ wszyscy wrzucali ze swojej nadwyżki, ona zaś ze swojego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na życie.

Zrobiła, co mogła, by z wyprzedzeniem namaścić moje ciało na pogrzeb.

Amen, zapewniam was, gdziekolwiek po całym świecie będzie głoszona dobra nowina, będzie również opowiadane to, co ona uczyniła, na jej pamiątkę.

 że podczas wielkiej próby, w ucisku, ich wielka radości i ich skrajne ubóstwo obfitowały w bogactwie ich hojności. 

 Poświadczam, że według możliwości, a nawet ponad swoje możliwości, z własnej inicjatywy, 

 Jeśli bowiem gotowość już jest, to według tego co się posiada jest do zaakceptowania, a nie według tego czego się nie posiada. 

 Kto mało zasieje, ten mało zbierze, a siejący z poświęceniem, zbierze obfite błogosławieństwo.  

 Każdy niech postąpi tak, jak postanowił w sercu, nie ze smutkiem albo pod przymusem. Kto daje z radością, tego Bóg miłuje.