Dla Jeszu przybywało mądrości i wzrostu oraz łaski u Boga i u ludzi.

Porodziła tedy ona niewiasta syna, i nazwała imię jego Samson; i rosło dziecię, a błogosławił mu Pan.

Ale Samuel służył przed Panem, ubrane chłopiątko w efod lniany.

Ale pacholę Samuel postępował a rósł, i podobał się tak Panu jako i ludziom.

I rósł Samuel, a Pan był z nim, i nie dopuścił upaść żadnemu ze wszystkich sług jego na ziemię.

Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.

Któż uwierzył kazaniu naszemu, a ramię Paóskie komu objawione jest?

Bo wyrósł jako latorostka przed nim, a jako korzeó z ziemi suchej, nie mając kształtu ani piękności; i widzieliśmy go; ale nic nie było widzieć, czemubyśmy go żądać mieli.

Chłopiec rósł, wzmacniał się w tchnieniu i przebywał na pustkowiach aż do dnia swego wystąpienia przed Iszraelem.

Na ostatek, bracia moi! zmacniajcie się w Panu i w sile mocy jego;

 Ty więc, dziecko moje, bądź silny w łasce, w Pomazańcu Jeszu,

Wszyscy, którzy Go słuchali, byli zdumieni Jego rozumem i Jego odpowiedziami.

Dla Jeszu przybywało mądrości i wzrostu oraz łaski u Boga i u ludzi.

Ale wyjdzie rószczka ze pnia Isajego, a latorostka z korzenia jego wyrośnie.

I będzie czułym w bojaźni Paóskiej, nie będzie według widzenia oczów swoich sądził, ani według słyszenia uszów swoich karał.

Albowiem sprawiedliwość będzie pasem biódr jego, a prawda przepasaniem nerek jego.

Aby pocieszone były serca ich, będąc spojone miłością, a to ku wszelkiemu bogactwu zupełnego i pewnego wyrozumienia, ku poznaniu tajemnicy Boga i Ojca, i Chrystusa,

W którym skryte są wszystkie skarby mądrości i umiejętności.

Wydało serce moje słowo dobre; rozprawiać będę pieśni moje, o królu! język mój będzie jako pióro prędkiego pisarza.

A to Słowo ciałem się stało, i mieszkało między nami, i widzieliśmy chwałę jego, chwałę jako jednorodzonego od Ojca, pełne łaski i prawdy.

A wielką mocą Apostołowie dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jeszu i była wielka łaska nad nimi wszystkimi.