A gdy wychodził z Jerycha, podążał za Nim tłum ludzi.

Dwaj niewidomi, którzy siedzieli przy drodze, gdy usłyszeli, że przechodzi Jeszu, krzyczeli: Zmiłuj się nad nami, Panie, Synu Dawida!

Wówczas przybyli do Jerycha, ale gdy je opuszczał razem z uczniami i sporym tłumem ludzi, Bartymeusz, syn Tymeusza, który był niewidomym żebrakiem, siedział przy drodze.

Usłyszał, że jest tutaj Jeszu z Nazaretu, zaczął więc wołać: Jeszu, Synu Dawida! Zmiłuj się nade mną.

Był też niektóry żebrak, imieniem Łazarz, który leżał u wrót jego owrzodziały.

Pragnąc być nasycony z odrobin, które padały z stołu bogaczowego; ale i psy przychodząc lizały wrzody jego.

Wzbudza z prochu ubogiego, a z gnoju podnosi żebraka, aby je posadził z książęty, a dał im stolicę chwalebną osiadać; albowiem Paóskie są grunty ziemi, a na nich założył świat.

A tak sąsiedzi i którzy go przedtem widywali ślepego, mówili: Izali nie ten jest, który siadał i żebrał?

Właśnie wnoszono pewnego mężczyznę, który nie chodził od urodzenia. Codziennie umieszczano go przy bramie wejściowej do świątyni, zwanej Piękną, aby prosił o wsparcie finansowe tych, którzy wchodzili do świątyni.