Lecz on długo nie chciał. Ale potem rzekł sam w sobie: Aczci się Boga nie boję i człowieka się nie wstydzę,

I wszedł Haman. Któremu król rzekł: Coby uczynić mężowi temu, którego król chce uczcić? (a Haman myślił w sercu swem: Komużby chciał król uczciwość większą wyrządzić nad mię?)

I rozmyślał sam w sobie, mówiąc: Cóż uczynię, gdyż nie mam, gdzie bym zgromadził urodzaje moje?

Cóż uczynicie w dzieó nawiedzenia, i spustoszenia, które z daleka przyjdzie? do kogoż się ucieczecie o wspomożenie? a gdzie zostawicie sławę waszę?

Prorocy kłamliwie prorokują, a kapłani panują przez ręce ich, a lud mój kocha się w tem; czegożbyście na ostatek nie uczynili?

Dla jałowic Bet Aweóskich zatrwożą się obywatele Samaryjscy, gdy kwilić będą nad nim, lud jego, i popije go, (którzy się więc radowali z niego) przeto, że sława jego odchodzi od niego.

A Saul drżąc i bojąc się, rzekł: Panie! co chcesz, abym ja uczynił? A Pan do niego: Wstaó, a wnijdź do miasta, a tam ci powiedzą, co byś ty miał czynić.

Dusza leniwego żąda, a nic nie ma; ale dusza pracowitych zbogaci się.

Droga leniwego jest jako płot cierniowy, ale ścieszka szczerych jest równa.

Kto niedbały w sprawach swoich, bratem jest utratnika.

Lenistwo przywodzi twardy sen, a dusza gnuśna będzie łaknęła.

Leniwego żądość zabija; bo ręce jego robić nie chcą.

Każdego dnia pała pożądliwością; ale sprawiedliwy udziela, a nie szczędzi.

Szedłem przez pole męża leniwego a przez winnicę człowieka głupiego;

Co ja ujrzawszy złożyłem to do serca mego, a widząc to wziąłem to ku przestrodze.

A wtem ubóstwo twoje przyjdzie jako podróżny, a niedostatek twój jako mąż zbrojny.

Leniwy mówi: lew na drodze, lew na ulicach.

Leniwiec rękę kryje do zanadrzy swych, a ciężko mu jej podnosić do ust swoich.

Doglądaj pilnie dobytku twego, a miej pieczę o trzodach twoich.

Gdy wzrasta trawa, a ukazują się zioła, tedy z gór siano zbierają.

Nadto dostatek mleka koziego na pokarm twój, na pokarm domu twego, i na pożywienie dziewek twoich.

Kto w rozkoszy chowa z dziecióstwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.

 Bo słyszymy, że niektórzy spośród was żyją nieporządnie: nie pracują, lecz zajmują się tym, co nie trzeba.

Był też niektóry żebrak, imieniem Łazarz, który leżał u wrót jego owrzodziały.

I stało się, że umarł on żebrak, i odniesiony był od Aniołów na łono Abrahamowe; umarł też i bogacz, i pogrzebiony jest.

Dla zimna leniwy nie orze; przetoż żebrać będzie we żniwa, ale nic nie otrzyma.

Wówczas przybyli do Jerycha, ale gdy je opuszczał razem z uczniami i sporym tłumem ludzi, Bartymeusz, syn Tymeusza, który był niewidomym żebrakiem, siedział przy drodze.

A tak sąsiedzi i którzy go przedtem widywali ślepego, mówili: Izali nie ten jest, który siadał i żebrał?

Właśnie wnoszono pewnego mężczyznę, który nie chodził od urodzenia. Codziennie umieszczano go przy bramie wejściowej do świątyni, zwanej Piękną, aby prosił o wsparcie finansowe tych, którzy wchodzili do świątyni.