Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,

Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,

Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.

Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.

Sprawiedliwy ginie, a nikt tego do serca nieprzypuszcza; i mężowie pobożni schodzą, a nikt tego nie uważa, że przed przyjściem złego sprawiedliwy zebrany bywa;

Że wschodzi do pokoju, a odpoczywa na łożu swojem, ktokolwiek chodzi w uprzejmości.

I usłyszałem głos z nieba, mówiący do mnie: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę mówi Duch im, aby odpoczywali od prac swoich, a uczynki ich idą za nimi.

Albowiem Aniołom swoim przykazał o tobie, aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich.

Na rękach nosić cię będą, byś snać nie obraził o kamieó nogi twojej.

polem jest świat, dobrym nasieniem synowie władzy, życicą synowie złego,

Jak więc zbiera się życicę i pali w ogniu, tak będzie przy końcu eonu.

i wrzucą ich do ognistego pieca; tam będzie płacz i zgrzytanie zębami.

I wyśle On swoich Posłów z trąbą o głosie potężnym, i zgromadzą Jego wybranych z czterech wiatrów, od krańców niebios, aż do ich krańców.

 Skoro więc dzieciom przypadł udział w krwi i ciele, a On podobnie uczestniczył z nimi, aby przez śmierć obezwładnić władającego mocą śmierci, to jest oszczercę.

Zapewniam was, że wielu przyjdzie ze wschodu i z zachodu i zostaną posadzeni z Awraamem, Izaakiem i Jakowem w królestwie niebios.

A był jeden z uczniów jego, który się był położył na łonie Jeszu, ten, którego miłował Jeszu.

A Piotr obróciwszy się, ujrzał onego ucznia, którego miłował Jeszu, pozad idącego, który się też był położył przy wieczerzy na piersiach jego, i rzekł był: Panie! któryż jest ten, co cię wyda?

Ale mu rzekł Bóg: O głupi, tej nocy upomnę się duszy twojej od ciebie, a to, coś nagotował, czyjeż będzie?

Trawią w dobrem dni swoje, a we mgnieniu oka do grobu zstępują.

Że w dzieó zatracenia zły zachowany bywa, w dzieó, którego gniew przywiedziony bywa.

Wszakże i on do grobów zaprowadzony będzie, a w kupie umarłych zawżdy zostanie.

Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?

Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zaó.

Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.

Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.

Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. Sela.

Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.

Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a podajesz ich na spustoszenie.

Są jako sen temu, co ocucił; Panie! gdy ich obudzisz obraz ich lekce poważysz.

Dla złości swojej wygnany bywa niepobożny; ale sprawiedliwy nadzieję ma i przy śmierci swojej.

Bo co pomoże człowiekowi, choćby pozyskał cały świat, a straci własną duszę?

Albowiem jako słoóce, kiedy weszło z gorącością, ususzyło trawę, a kwiat jej opadł i zginęła ona śliczność kształtu jego, tak i bogaty w drogach swoich uwiędnie.

On nasze grzechy sam w swoim ciele poniósł na drzewo, żebyśmy będąc martwi dla uchybień, żyli dla sprawiedliwości. Sińcami Jego zostaliście uzdrowieni.

A gdy tam wszedł, jadł i pił, i rzekł: Obaczcie proszę onę przeklętą, a pogrzebcie ją; boć córką królewską jest.

Tedy szedłszy, aby ją pogrzebli, nie znaleźli z niej jedno czaszkę z głowy, i nogi, i dłoni rąk.

Tedym widział niezbożnych pogrzebionych, że się zaś nawrócili; ale którzy z miejsca świętego odeszli, przyszli w zapamiętanie w onem mieście, w którem dobrze czynili. I toć jest marność.

Wszyscy królowie narodów, cokolwiek ich było, pochowani są w sławie, każdy w domu swoim.

Co ty tu masz? albo kogo tu masz, żeś tu sobie wykował grób? Wykowałeś sobie na wysokiem miejscu grób swój, a wystawiłeś na skale przybytek swój?