I wyszli, aby oglądali to, co się stało; a przyszedłszy do Jeszu, znaleźli człowieka onego, z którego wyszli dyjabli, obleczonego, przy dobrem baczeniu, siedzącego u nóg Jeszu, i bali się.

A będąc w piekle, podniósłszy oczy swe, gdy był w mękach, ujrzał Abrahama z daleka, i Łazarza na łonie jego.

Są jako sen temu, co ocucił; Panie! gdy ich obudzisz obraz ich lekce poważysz.

A toć jest najgorsza między wszystkiem, co się dzieje pod słoócem, iż jednoż przychodzi na wszystkich; a owszem, że serce synów ludzkich pełne jest złego, a iż głupstwo trzyma się serca ich za żywota ich, a potem idą do umarłych.

Bo po nawróceniu mojem pokutować będą; a gdy samego siebie poznam, uderzę się w biodro; wstydzę się, owszem i zapałam się, że odnoszę haóbę dziecióstwa swego.

Bo obaczywszy się odwrócił się od wszystkich występków swoich, których się dopuszczał, pewnie żyć będzie, nie umrze.

Po usłyszeniu tego skruszyło się ich serce i spytali Piotra oraz pozostałych posłańców: "Bracia, radźcie, co mamy robić?"

A kazawszy zaświecić, wpadł tam, a drżąc przypadł do nóg Pawłowi i Syli:

A wywiódłszy je z więzienia, rzekł: Panowie! co mam czynić, abym był zbawiony?

I po wszystkich bóżnicach częstokroć je trapiąc, przymuszałem bluźnić, a nader wściekle przeciwko nim postępując, prześladowałem je aż i do obcych miast.

W południe, w drodze będąc, widziałem; o królu! światłość z nieba, jaśniejszą nad jasność słoneczną, która oświeciła mnie i tych, którzy jechali ze mną.

A jam rzekł: Ktoś jest, Panie? A on rzekł: Jam jest Jeszu, którego ty prześladujesz.

Wyrywając cię od tego ludu i od pogan, do których cię teraz posyłam,

Przetoż, o królu Agrypo! nie byłem nieposłusznym temu niebieskiemu widzeniu.

Lecz Bóg, który jest bogaty w miłosierdziu, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował.

I gdyśmy byli umarłymi w grzechach, ożywił nas pospołu z Chrystusem, (gdyż łaską zbawieni jesteście)

 Dlatego się mówi: Wstawaj śpiący i powstań z martwych, a oświetli cię Pomazaniec. 

Ale gdy się okazała dobrotliwość i miłość ku ludziom zbawiciela naszego, Boga,

Którego wylał na nas obficie przez Jeszu Chrystusa, zbawiciela naszego,

Nie błądźcież, bracia moi mili!

 Gdy zechciał, zrodził nas Słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwszym plonem Jego stworzeń.

Wstawszy tedy, pójdę do ojca mego i rzekę mu: Ojcze! zgrzeszyłem przeciwko niebu i przed tobą.

I nie jestem godzien więcej być nazywany synem twoim, uczyó mię jako jednego z najemników twoich.

Wspomina córka Jeruzalemska we dni utrapienia swego i kwilenia swego na wszystkie uciechy swoje, które miewała ode dni dawnych, gdy pada lud jej od ręki nieprzyjacielskiej, nie mając, ktoby jej ratował; widząc ją nieprzyjaciele naśmiewali się z są batów jej.