rzekli: "Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba. Zróbmy sobie imię, abyśmy je rozproszyli po całej powierzchni ziemi".

I rzekł Pan: Oto lud jeden, i język jeden tych wszystkich; a toć jest zaczęcie dzieła ich, a teraz nie zabroni im nikt wszystkiego, co zamyślili uczynić.

A tak rozproszył je Pan stamtąd po obliczu wszystkiej ziemi; i przestali budować miasta onego.

Rozrządź na polu robotę twoję, a sprawuj pilnie rolę swoję; a potem będziesz budował dom twój.

Takżeć i każdy z was, kto by się nie wyrzekł wszystkich majętności swoich, nie może być uczniem moim.

Tedy rzekł Jozue do ludu: Nie możecie wy służyć Panu; bo Bóg święty jest, Bóg zapalczywy jest, nie przepuści złościom waszym, ani grzechom waszym.

I odpowiedział lud Jozuemu: Nie tak; ale Panu służyć będziemy.

I rzekł: Terazże znieście bogi cudze, którzy są w pośrodku was, a nakłoócie serca wasze ku Panu, Bogu Izraelskiemu.

I rzekł mu Jeszu: Lisy mają nory i ptaki podniebne gniazda, ale Syn Człowieczy nie ma gdzie położyć głowy.

Z powodu mojego imienia będziecie też przez wszystkich nienawidzeni, kto jednak wytrwa do końca, ten zostanie zbawiony.

Jeszu odpowiedział: Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić? {I zanurzyć się w tym samym zanurzeniu, w którym ja mam być zanurzony?} Mówią Mu: Możemy.

I mówi im: Mój kielich wprawdzie pić będziecie {i zanurzeniem, którym Ja jestem zanurzany, będziecie zanurzeni}. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej lub lewej, ale dostanie się ono tym, dla których mój Ojciec je przygotował. 

Tedy odpowiedział Paweł: Cóż czynicie płacząc i serce mi psując? Albowiem ja nie tylko być związanym, ale i umrzeć jestem gotowy w Jeruzalemie dla imienia Pana Jeszu.

Albowiem gdyśmy byli u was, opowiadaliśmy wam, żeśmy mieli być uciśnieni, jakoż się też to stało, i wiecie o tem.

Dlatego i ja, nie mogąc tego dłużej znosić, posłałem go, abym się dowiedział o wierze waszej, by was snać nie kusił ten, co kusi, a nie była daremna praca nasza.

Boć to mam za słuszną rzecz, pókim jest w tym przybytku, abym was pobudzał przez napominanie,

Wiedząc, iż prędkie jest złożenie przybytku mojego, jako mi i Pan nasz, Jeszu Chrystus objawił.