Ale niektórzy z Faryzeuszów z onego ludu rzekli do niego: Nauczycielu! zgrom ucznie twoje.

A on odpowiadając, rzekł im: Powiadam wam, jeźliby ci milczeli, wnet kamienie wołać będą.

Bo wargi kapłaóskie umiejętności strzedz mają, a pytać się będą na zakon z ust jego; Aniołem zaiste jest Pana zastępów.

Biada wam, znawcy Pism i faryzeusze, obłudnicy, że zamykacie władzę niebios przed ludźmi; wy bowiem sami nie wchodzicie, ani chcącym wejść nie pozwalacie.

I odpowiedzieli im Faryzeuszowie: Alboście i wy zwiedzeni?

Tylko ten gmin, który nie zna zakonu; przeklęci są.

Izali zakon nasz sądzi człowieka, jeźliby pierwej nie słyszał od niego i nie poznałby, co czyni?

Tedy zawołali powtóre człowieka onego, który był ślepy, i rzekli mu: Daj chwałę Bogu; myć wiemy, iż ten człowiek jest grzeszny.

I rzekli mu znowu: Cóż ci uczynił? Jakoż otworzył oczy twoje?

Tedy mu złorzeczyli i rzekli: Ty bądź uczniem jego; aleśmy my uczniami Mojżeszowymi.

Odpowiedział on człowiek i rzekł im: Toć zaprawdę rzecz dziwna, że wy nie wiecie, skąd jest, a otworzył oczy moje.

Od wieku nie słyszano, aby kto otworzył oczy ślepo narodzonego.

Odpowiedzieli i rzekli mu: Tyś się wszystek w grzechach narodził, a ty nas uczysz? I wygnali go precz.

Ale żeby nie rozprzestrzeniło się to jeszcze bardziej wśród ludzi, postawimy im warunek, żeby nie przemawiali więcej w tym imieniu do ludzi.

Przywołali ich i stanowczo zabronili im mówić lub nauczać w imieniu Jeszu.

I usłuchali go. A zawoławszy Apostołów i ubiwszy je, zakazali, aby nie mówili w imieniu Jeszu; i wypuścili je.