Faryzeusze zaś twierdzili: Przez przywódcę demonów wyrzuca demony.

Gdy faryzeusze to usłyszeli, ogłosili: On wygania demony przez Belzebula, który jest naczelnym demonów.

Dlatego, jeśli szatan szatana wyrzuca, został wewnętrznie skłócony; jak więc ostoi się jego władza?

Jeśli jednak Ja wypędzam demony, mając Tchnienie Boże – to znaczy, że przybyła do was władza Boga.

Kto nie jest ze mną, przeciwko mnie jest, a kto nie zbiera ze mną, rozprasza.

Znawcy Pism, którzy przybyli z Jeruszalem, przekonywali, że ma Belzebula i że wypędza demony za sprawą władcy demonów.

Jeśli jakieś królestwo zwalcza się wewnętrznie, to takie królestwo nie przetrwa.

Podobnie szatan, jeśli przeciwstawia się przeciwko sobie, jest podzielony i nie zdoła przetrwać, to jest jego koniec.

Amen, zapewniam was, że jeśli ludzie dopuszczą się uchybień lub bluźnierstw, to zostaną im odpuszczone.

Ponieważ rozpowiadali, że Ma tchnienie nieczyste. 

Odpowiedział lud i rzekł: Dyjabelstwo masz; któż cię szuka zabić?

Odpowiedzieli tedy Żydowie i rzekli mu: Izali my nie dobrze mówimy, żeś ty jest Samarytanin i dyjabelstwo masz?

Tedy mu rzekli Żydowie: Terażeśmy poznali, że dyjabelstwo masz, Abraham umarł i prorocy, a ty powiadasz: Jeźli kto słowa moje zachowywać będzie, śmierci nie skosztuje na wieki;

I mówiło ich wiele z nich: Dyjabelstwo ma i szaleje; czemuż go słuchacie?

A jeźliżeć i szatan rozdzielony jest przeciwko sobie, jakoż się ostoi królestwo jego? albowiem powiadacie, iż ja przez Beelzebuba wyganiam dyjabły.

A jeźliż ja przez Beelzebuba wyganiam dyjabły, synowie wasi przez kogoż wyganiają? Przetoż oni będą sędziami waszymi.