Ale Faryzeuszowie i zakonnicy pogardzili radą Bożą sami przeciwko sobie, nie będąc ochrzczeni od niego.

A odpowiadając niektóry z zakonników, rzekł mu: Nauczycielu! to mówiąc i nas haóbisz.

A on rzekł: I wam zakonnikom biada! albowiem obciążacie ludzi brzemiony nieznośnemi, a sami się i jednym palcem swoim tych brzemion nie dotykacie.

Jeden z nich, znawca Pism, wystawiając Go na próbę, zadając pytanie:

I pytał go niektóry książę, mówiąc: Nauczycielu dobry! co czyniąc odziedziczę żywot wieczny?

Podszedł do Niego ktoś i spytał: Nauczycielu, co dobrego mam uczynić, aby posiąść życie eonowe?

A wywiódłszy je z więzienia, rzekł: Panowie! co mam czynić, abym był zbawiony?

A oni rzekli: Wierz w Pana Jeszu Chrystusa, a będziesz zbawiony, ty i dom twój.

 Gdyby więc z prawa wynikało dziedzictwo, to nie z obietnicy, a przecież Abrahamowi Bóg złożył obietnicę dziedziczenia.