Jak napisano u proroków: "Oto przed Tobą posyłam mojego Posła, który Ci przygotuje drogę",

na pustkowiu pojawił się Jan Zanurzyciel, który wzywał do zanurzenia i skorygowania w celu przebaczenia uchybień.

Jan nosił ubranie z sierści wielbłąda, wokół bioder nosił skórzany pas, a żywił się szarańczą oraz dzikim miodem.

Ja was zanurzam w wodzie, On zaś zanurzy was w Tchnieniu świętym.

 Głos wołającego na pustkowiu: Gotujcie drogę Panu [JHWH], wyrównajcie na pustkowiu drogę Bogu naszemu.

Bo się objawi chwała Paóska, a ujrzy wszelkie ciało społem, iż usta Paóskie mówiły.

Aby obrócił serca ojców ku synom, a serca synów ku ojcom ich, abym przyszedłszy ziemi przeklęstwem nie skarał.

 W tym czasie przychodzi Jan Zanurzyciel głoszący na Pustyni Judzkiej,

 Jego dotyczą słowa wypowiedziane przez proroka Izajasza: "Głos wołającego na pustkowiu: 'Przygotujcie drogę Pana, Jego ścieżki czyńcie prostymi'."

 Wówczas przychodzili do niego z Jeruszalem, z całej Judei i okolic Jordanu.

 Gdy zobaczył, że do zanurzenia przychodzi wielu faryzeuszów i saduceuszów, powiedział do nich: "Płody żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem?

 i nie myślcie, że możecie sobie wmawiać: Ojca mamy Awraama. Bo mówię wam, że Bóg może z tych kamieni wzbudzić dzieci Awraamowi.

 Ja was zanurzam w wodzie dla waszego skorygowania, ale Ten, który idzie za Mną, jest mocniejszy niż ja; nie jestem godzien nieść Mu sandałów. On was zanurzy w Tchnieniu Świętym.

A Jan, gdy usłyszał w więzieniu o czynach Pomazańca, posłał swoich uczniów,

Jeszu, odpowiedział im: Idźcie, donieście Janowi, co słyszycie i widzicie.

i błogosławiony jest ten, który nie będzie przeze Mnie zgorszony.

Co chcieliście zobaczyć? Czy człowieka ubranego w miękkie szaty? Oto ci, którzy noszą miękkie szaty, są w domach władców.

Bo to on jest tym, o którym napisano: Posyłam przed tobą mojego posłańca, który przygotuje twoją drogę.

A od czasu Jana Zanurzyciela aż dotąd władza niebios doznaje zaboru i przywłaszczają ją gwałtownicy.

i jeśli chcecie wiedzieć, on jest Elija, który miał przyjść

Do kogo porównam to pokolenie? Podobne jest do dzieci siedzących na rynkach, które mówią do innych:

Skąd to porównanie? Ponieważ przyszedł Jan, który nie je i nie pije, więc mówią: Ma demona.

Dużo dzieci Iszraela nawróci do Pana, ich Boga.

On sam pójdzie przed Nim w Tchnieniu i mocy Elija [Eliasz], żeby zwrócić serca ojców do dzieci, a nieposłusznych do rozsądku sprawiedliwych, żeby przygotować dla Pana lud odpowiednio przygotowany.

A ty, dziecko, prorokiem Najwyższego będziesz nazwane, gdyż pójdziesz przed Panem, aby przygotować Jego drogi,

Gdy arcykapłanem był Annasz i Kajfasz, Bóg powołał do służby przebywającego na pustyni Jana, syna Zacharii.

Zgodnie z tym, co jest napisane w księdze proroka Izajasza: Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego!

Każde ciało ujrzy zbawienie Boże.

Był człowiek posłany od Boga, któremu imię było Jan.

Nie byłci on tą światłością, ale przyszedł, aby świadczył o tej światłości.

Na świecie był, a świat przezeó uczyniony jest; ale go świat nie poznał.

 Wszystkim tym, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego -

A to Słowo ciałem się stało, i mieszkało między nami, i widzieliśmy chwałę jego, chwałę jako jednorodzonego od Ojca, pełne łaski i prawdy.

A z pełności jego myśmy wszyscy wzięli i łaskę za łaskę.

 Boga nikt nigdy nie widział, ale Ten Jednorodzony Bóg, który jest blisko Ojca, pomógł nam Go poznać.

I wyznał, a nie zaprzał, a wyznał, żem ja nie jest Chrystus.

Rzekli mu tedy: Któżeś jest, żebyśmy odpowiedź dali tym, którzy nas posłali? Cóż wżdy powiadasz o sobie?

A ci, którzy byli posłani, byli z Faryzeuszów.

Odpowiedział im Jan, mówiąc: Jać chrzczę wodą; ale w pośrodku was stoi, którego wy nie znacie.

To się stało w Betabarze za Jordanem, gdzie Jan chrzcił.

Tenci jest, o którymem powiadał, że idzie za mną mąż, który mię uprzedził; bo pierwej był niż ja.

I świadczył Jan, mówiąc: Widziałem Ducha zstępującego jako gołębicę z nieba, i został na nim.

A jam widział i świadczył, że ten jest Syn Boży.

A ujrzawszy Jeszu chodzącego, rzekł: Oto Baranek Boży.

Odpowiedział Jan i rzekł: Nie może nic wziąć człowiek, jeźliby mu nie było dane z nieba.

Kto ma oblubienicę, ten jest oblubieniec, a przyjaciel oblubieóca, który stoi, a słucha go, weseli się weselem dla głosu oblubieócowego; przetoż to wesele moje wypełnione jest.

(Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy.)

Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.

W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.

Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.

Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.

Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.

Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.

Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.

Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.

Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.

Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.

Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.

Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.

Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.

Albowiem Paóskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.

Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.

(Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy.)

Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię.

Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać.

Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do haóby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski!

Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,

Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohaóbienie.

Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój.

Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;

Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię.

Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię.

Pohaóbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł.

Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek.

Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie.

Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają.

Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani.

Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem.

To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich;

Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha.

Któż uwierzył kazaniu naszemu, a ramię Paóskie komu objawione jest?

 Był wzgardzony i odepchnięty przez ludzi. Całego Go przepełniał ból i został doprowadzony na skraj wycieńczenia, co uwidoczniło się na Jego twarzy, na którą nie chcieliśmy patrzeć. Był pogardzany i uznany za zero.

 Lecz on był okaleczany z powodu uchybień naszych, masakrowany za naszą nieprawość, dosięgła go chłosta dla naszego pojednania w Jego imieniu. Przez Jego rany zostaliśmy uzdrowieni. 

Uciśniony jest i utrapiony, a nie otworzył ust swoich; jako baranek na zabicie wiedziony był, i jako owca przed tymi, którzy ją strzygą, oniemiał, i nie otworzył ust swoich.

Który to lud podał niezbożnym grób jego, a bogatemu śmierć jego, choć jednak nieprawości nie uczynił, ani zdrada znaleziona jest w ustach jego.

Z pracy duszy swej ujrzy owoc, którym nasycon będzie. Znajomością swoją wielu usprawiedliwi sprawiedliwy sługa mój; bo nieprawości ich on sam poniesie.

Siedmdziesiąt tego dni zamierzono ludowi twemu i miastu twemu świętemu na zniesienie przestępstwa, i na zagładzenie grzechów i na oczyszczenie nieprawości, i na przywiedzienie sprawiedliwości wiecznej, i na zapieczętowanie widzenia i proroctwa, a na pomazanie Świętego świętych.

A po onych sześćdzesięciu i dwóch tygodniach zabity będzie Mesyjasz, wszakże mu to nic nie zaszkodzi; owszem, to miasto i tę świątnicę skazi lud wodza przyszłego, tak, że koniec jego będzie z powodzią, i aż do skoóczenia wojny będzie ustawiczne pustoszenie.

O mieczu! ocknij się na pasterza mego, i na męża towarzysza mego, mówi Pan zastępów; uderz pasterza, a owce rozproszone będą; ale zaś obrócę rękę moję ku maluczkim.

Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohaóbieni.

Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.

Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią.

Powstaóże, o Boże! ujmij się o sprawę twoję; wspomnij na pohaóbienie twoje, które się dzieje od szalonych na każdy dzieó.

Tak mówi Pan, odkupiciel Izraelowy, Święty jego, do tego, którym każdy gardzi, a którym się brzydzą narody, do sługi panujących: Królowie widząc cię powstaną, a książęta kłaniać ci się będą dla Pana, który jest wierny, dla Świętego Izraelskiego, który cię obrał.

Ciała mego nadstawiam bijącym, a policzków moich tym, którzy mię targają; twarzy mojej nie zakrywam od obelżenia i plwania.

Jako wiele ich zdumieją się nad nim, że przemierzła jest nad innych ludzi osoba jego, a kształt jego nad synów ludzkich:

Któż uwierzył kazaniu naszemu, a ramię Paóskie komu objawione jest?

 Był wzgardzony i odepchnięty przez ludzi. Całego Go przepełniał ból i został doprowadzony na skraj wycieńczenia, co uwidoczniło się na Jego twarzy, na którą nie chcieliśmy patrzeć. Był pogardzany i uznany za zero.

Zatem rzekł Pan do mnie: Porzuć je przed garncarza; zacnaż to zapłata, którąm jest od nich tak drogo oszacowany! Wziąłem tedy trzydzieści srebrników, a porzuciłem je w domu Paóskim przed garncarza.

Ale wzgardziwszy nim Herod z żołnierstwem swem i naśmiawszy się z niego, oblekł go w szatę białą i odesłał go zaś do Piłata.

A jeden z onych złoczyóców, którzy z nim wisieli, urągał mu, mówiąc: Jeźliżeś ty jest Chrystus, ratujże siebie i nas.

 Ale pozbawił się mocy, przyjmując kształt niewolnika, stał się podobny do ludzi. Z wyglądu stał się człowiekiem. 

 Poniżył sam siebie będąc posłusznym aż do śmierci, do śmierci krzyżowej.