Wówczas Kananejka z tamtych okolic przyszła i wołała: Zmiłuj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest w złym stanie z powodu opętania.

Wówczas odpowiedział Mu ktoś z tłumu: Nauczycielu, przyprowadziłem do Ciebie mojego syna, który ma ducha niemego.

On odpowiedział im: Pokolenie bez wiary! Jak długo z wami będę? Jak długo będę was znosił? Przyprowadźcie go do Mnie!

Spytał ojca: Jak dawno mu się to stało? A on powiedział: Od dzieciństwa.

Jeszu odpowiedział: Co się tyczy tego: Jeśli coś możesz, to: Wszystko jest możliwe dla wierzącego.

Przyszedł do Niego trędowaty, upadł na kolana i błagał Go: Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić.

Wówczas przyszedł jeden z przełożonych zgromadzenia [synagogi], imieniem Jair, i gdy Go zobaczył, upadł Mu do stóp.

Zaczął Go błagać: Moja córeczka jest umierająca. Przyjdź, włóż na nią ręce, ocal ją, żeby żyła.

Kobieta, wystraszona i drżąca, wiedząc, że wyzdrowiała, podeszła, upadła Mu do nóg i wyjawiła prawdę.

I padł na oblicze swoje u nóg jego, dziękując mu; a ten był Samarytanin.

I stało się, gdy wchodził Piotr, zabieżawszy mu Kornelijusz, przypadł do nóg jego i pokłonił się.

Ale go Piotr podniósł, mówiąc: Wstaó! i jamci też jest człowiek.

A ja Jan widziałem i słyszałem te rzeczy. A gdym słyszał i widział, upadłem, abym się pokłonił przed nogami Anioła onego, który mi to pokazywał.

Ale mi on rzekł: Patrz, abyś tego nie czynił; bom jest spółsługa twój i braci twoich proroków, i tych, co chowają słowa księgi tej; Bogu się kłaniaj.