A wiele z tych, którzy śpią w prochu ziemi, ocucą się, jedni ku żywotowi wiecznemu, a drudzy na pohaóbienie i na wzgardę wieczną.

To powiedział, a następnie rzekł do nich: „Łazarz, przyjaciel nasz, zasnął, lecz idę, aby go obudzić”.

Jeszu jednak mówił o jego śmierci, a im się wydawało, że mówi o zwyczajnym śnie.

A Paweł zstąpiwszy na dół, przypadł naó, a ujrzawszy go, rzekł: Nie trwożcie się; boć w nim jest dusza jego.

 Dlatego wśród was wielu jest słabych i chorych, a wielu umiera.

 Nie chcemy pozostawiać was bez wiedzy, o tym, co dzieje się ze zmarłymi, żebyście się nie zamartwiali i w przeciwieństwie do innych mieli nadzieję.

 Jeżeli naprawdę wierzymy, że Jeszu zmarł, a później wrócił do życia, to mamy podstawy, by wierzyć, że Bóg także tym, którzy zmarli w jedności z Jeszu, zrobi to samo.

Który umarł za nas, abyśmy lub czujemy, lub śpimy, wespół z nim żyli.