A tak Jeszu szedł z nimi. Ale gdy niedaleko był od domu, posłał do niego on setnik przyjacioły, mówiąc mu: Panie! nie zadawaj sobie pracy; bomci nie jest godzien, abyś wszedł pod dach mój.

Jako Jeszu z Nazaretu pomazał Bóg Duchem Świętym i mocą, który chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkie opanowane od dyjabła; albowiem Bóg był z nim.

Wówczas Jego uczniowie mówili: Widzisz, że zewsząd tłoczy się na Ciebie tłum i pytasz: Kto się Mnie dotknął?

Polecił swoim uczniom, by była dla Niego przygotowana łódka, z powodu tłumu, który mógłby Go stratować.

Wielu bowiem terapetował, tak że ci wszyscy, którzy mieli jakieś dolegliwości, nacierali na Niego, bo chcieli Go dotknąć.

Kiedy wrócił do domu, tłum podążył za nim, tak że nawet nie mogli zjeść chleba.

Albowiem miał córkę jedyną około dwunastu lat, która już konała. (A gdy on szedł, cisnął go lud.)

I rzekł Jeszu: Któż jest, co się mnie dotknął? a gdy się wszyscy zapierali, rzekł Piotr, i ci, którzy z nim byli: Mistrzu! lud cię ciśnie i tłoczy, a ty mówisz: Kto się mnie dotknął?

 W tych okolicznościach, gdy wokół zgromadziły się wielotysięczne tłumy, tak że się ludzie nawzajem deptali, zaczął mówić najpierw do swoich uczniów: Strzeżcie się zakwasu faryzeuszów, to jest obłudy.

I żądał widzieć Jeszu, co by zacz był; lecz nie mógł przed ludem, bo był małego wzrostu.