Nie patrzajcie na mię, żem jest śniada; bo mię opalilo słonce.Synowie matki mojej rozpaliwszy się przeciwko mnie, postanowili mię, abym strzegła winnic; a winnicy mojej, którąm miała, nie strzegłam.

Albowiemeś ty był twierdzą ubogiemu, zamkiem nędznemu w ucisku jego, ucieczką przed powodzią, zasłoną przed gorącem, gdyż wściekłość okrutników była jako powódź podwracająca ścianę.

Albowiem jako słoóce, kiedy weszło z gorącością, ususzyło trawę, a kwiat jej opadł i zginęła ona śliczność kształtu jego, tak i bogaty w drogach swoich uwiędnie.

 Nie będą wówczas głodować ani pragnąć, ani też nie upadną porażeni słońcem, ani od innego upału. 

Albowiem będzie jako drzewo nad strumieniem wód w sadzone, które owoc swój wydaje czasu swego, a liść jego nie opada; i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.

Lecz nie tak niepobożni; ale są jako plewa, którą wiatr rozmiata.

Sprawiedliwy jako palma zakwitnie, jako cedra na Libanie rozmnoży się.

Nawet i w sędziwości przyniosą owoc, czerstwymi i zielonymi będą;

Tak mówi Pan:Przeklęty mąż, który ufa w człowieku, i który pokłada ciało ramieniem swojem, a od Pana odstępuje serce jego.

Błogosławiony mąż, który ufa w Panu, a Pan jest nadzieją jego.

Aby Chrystus przez wiarę mieszkał w sercach waszych;

 będąc zakorzenieni i nadbudowywani w Nim, i utwierdzeni w wierze. Tak, jak was nauczono, okazujcie wdzięczność.

I ze wszystkiem oszukaniem nieprawości w tych, którzy giną, przeto iż miłości prawdy nie przyjęli, aby byli zbawieni.

 Oni są na waszych ucztach miłości, jak ukryte pod wodą skały, ucztują zuchwale i bez obaw, samych siebie pasą. Są jak obłoki, które nie dają deszczu, jak chmury porywane przez wiatry, jak drzewa, które o właściwej porze nie dają owocu, podwójnie martwe i wykorzenione,