Wówczas jeden z dwunastu, którego zwano Juda Iskariota, poszedł do naczelnych kapłanów

Odtąd zaczął szukać okazji, żeby Go wydać.

Wówczas Juda, który Go wydał, widząc, że został skazany, zaczął tego żałować, więc zwrócił trzydzieści srebrników naczelnym kapłanom i starszym

Wówczas wrzucił srebrniki do przybytku i oddalił się, żeby się powiesić.

Ale są niektórzy z was, co nie wierzą; albowiem wiedział od początku Jeszu, którzy byli, co nie wierzyli, i kto jest, co go miał wydać;

A to mówił o Judaszu, synu Szymona, Iszkaryjocie; bo go ten wydać miał, będąc jednym z onych dwunastu.

Tedy rzekł jeden z uczniów jego, Judasz, syn Szymona, Iszkaryjot, który go miał wydać:

A to mówił, nie iżby miał pieczą o ubogich, ale iż był złodziejem, i mieszek miał, a cokolwiek włożono, nosił.

A gdy była wieczerza, a dyjabeł już był wrzucił w serce Judasza, syna Szymonowego Iszkaryjoty, aby go wydał;

Odpowiedział Jeszu: Ten jest, któremu ja omoczywszy sztuczkę chleba, podam; a omoczywszy sztuczkę chleba, dał Judaszowi, synowi Szymona, Iszkaryjotowi.

A tego żaden nie zrozumiał z spółsiedzących, na co mu to rzekł.

Tedy on wziąwszy onę sztuczkę chleba, zarazem wyszedł; a noc była.

Mężczyźni, bracia, musiało się wypełnić Pismo, w którym Tchnienie święte przemówiło przez usta Dauida na temat Judy, który stał się przewodnikiem tych, co pojmali Jeszu.

W pewnym sensie jakby nabywszy ziemię za wynagrodzenie zdobyte na krzywdzie, upadł on głową w dół, roztrzaskał się na pół i wylały się wszystkie jego wnętrzności.

Ponieważ w księdze Psalmów napisano: "Niech jego mieszkanie zostanie opuszczone i niech nikt w nim nie zamieszka; niech jego stanowisko nadzorcy przejmie inna osoba".

począwszy od zanurzenia przez Jana aż do dnia, w którym został od nas wzięty do nieba, a był z nami świadkiem Jego zmartwychwstania.

W modlitwie powiedzieli: "Ty, Panie, który znasz serca wszystkich, wskaż, którego z tych dwóch wybrałeś