Gdy przeszedł nieco dalej, zobaczył Jakowa, syna Zebedeusza, oraz jego brata, Jana. Oni też byli w łodzi i naprawiali sieci.

Powołał ich, a oni zostawili ojca swojego Zebedeusza w łodzi z najemnikami i poszli za nim.

I nie pozwolił nikomu iść z sobą z wyjątkiem Piotra, Jakowa i Jana, brata Jakowa.

Po sześciu zaś dniach Jeszu wziął z sobą Piotra, Jakowa i Jana, i wprowadził ich na wysoką górę, w ustronne miejsce. Tam przemienił się w ich obecności.

Podeszli do Niego Jakow i Jan, synowie Zebedeusza, i powiedzieli: Nauczycielu, chcemy, żebyś spełnił prośbę, którą do Ciebie mamy.

Następnie wziął ze sobą Piotra, Jakowa oraz Jana i widać było po Nim, że jest smutny i zaniepokojony.

Byli pospołu Szymon Piotr i Tomasz, którego zowią Dydymus, i Natanael, który był z Kany Galilejskiej, i synowie Zebedeuszowi, i drudzy dwaj z uczniów jego.

A Piotr obróciwszy się, ujrzał onego ucznia, którego miłował Jeszu, pozad idącego, który się też był położył przy wieczerzy na piersiach jego, i rzekł był: Panie! któryż jest ten, co cię wyda?

Rzekł mu Jeszu: Jeźlibym chciał, żeby on został, aż przyjdę, co tobie do tego? Ty pójdź za mną.

Tenci jest on uczeó, który świadczy o tem, i to napisał; a wiemy, że prawdziwe jest świadectwo jego.

A pod onże czas, udał się na to Herod król, aby trapił niektóre ze zboru.

Wołaj wszystkiem gardłem, nie zawściągaj; wynoś głos swój jako trąba, a opowiedz ludowi mojemu przestępstwa ich, a domowi Jakóbowemu grzechy ich;

Izali słowo moje nie jest jako ogieó? mówi Pan, i jako młot kruszący skałę?

 Mądrość Boga jest żywa i aktywnie działa, wchodzi w człowieka łatwiej niż jakikolwiek ostry miecz, potrafi rozdzielić duszę od tchnienia, jak szpik od stawów i potrafi osądzić zamiary i myśli skryte w człowieku.

I rzekł mi: Musisz zasię prorokować przed wielą ludzi i narodów, i języków, i królów.