I rzekł Anioł: Nie wyciągaj ręki twej na dziecię, i nie czyó mu nic; bom teraz doznał, iż się ty boisz Boga, i nie sfolgowałeś synowi twemu, jedynemu twemu, dla mnie.

A iż nie potrzebował, aby mu kto świadectwo wydawał o człowieku; albowiem on wiedział, co było w człowieku.

Który tam przyszedłszy a ujrzawszy łaskę Bożą, uradował się i napominał wszystkich, aby w przedsięwzięciu serca trwali przy Panu.

 Słuchał on przemówienia Pawła, który przyglądając mu się uważnie, dostrzegł wiarę potrzebną do zbawienia.

Albowiem łaską jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, dar to Boży jest;

Bez przestanku przypominając skuteczną onę wiarę waszę i onę pracowitą miłość, i onę cierpliwą nadzieję w Panu naszym, Jeszu Chrystusie, przed Bogiem i Ojcem naszym.

Wiedząc, bracia umiłowani od Boga, wybranie wasze,

Ale rzecze kto: Ty masz wiarę, a ja mam uczynki; ukaż mi wiarę twoję bez uczynków twoich, a ja tobie ukażę wiarę moję z uczynków moich.

 Chcesz poznać człowieku bezrozumny, że wiara bez działania jest martwa? 

 Widzisz, że wiara współpracowała z jego uczynkami i  z uczynkami wiara stała się pełna. 

Cóż łatwiejszego jest, powiedzieć sparaliżowanemu: Odpuszczone są Twoje uchybienia, czy: Wstań i weź łoże swoje i chodź?

Żebyście się upewnili, że Syn człowieczy ma upoważnienie przebaczać uchybienia na ziemi — powiedział do sparaliżowanego —

Z pracy duszy swej ujrzy owoc, którym nasycon będzie. Znajomością swoją wielu usprawiedliwi sprawiedliwy sługa mój; bo nieprawości ich on sam poniesie.

I oto przynieśli Mu ułożonego na posłaniu sparaliżowanego. A gdy Jeszu zobaczył ich wiarę, zwrócił się do sparaliżowanego: Bądź dobrej myśli, dziecko, twoje uchybienia są ci odpuszczone.

Który ujrzawszy wiarę ich, rzekł mu: Człowiecze! odpuszczone są tobie grzechy twoje.

Dlaczego, mówię tobie, odpuszczono jej wiele grzechów, gdyż wiele umiłowała; a komu mało odpuszczono, mało miłuje.

I poczęli spółsiedzący mówić między sobą: Któż jest ten, który i grzechy odpuszcza?

 Tego Przywódcę i Zbawiciela wywyższył Bóg prawicą swoją, zmieniając sposób myślenia Iszraelowi i uwolnienie od uchybień.  

 Komu coś wybaczycie i ja wybaczam. Co bowiem wybaczyłem, o ile coś miałem do wybaczenia, to uczyniłem z waszego powodu w obliczu Pomazańca, 

 Wytrzymujcie ze sobą i przebaczajcie sobie wzajemnie, jeśli ktoś ma przeciw drugiemu powód do oskarżeń: tak jak Pan darował wam, tak i wy darujcie innym.

Powiedział do niej: Córko, wiara twoja uratowała cię, idź w pokoju i bądź uwolniona od tej udręki.

Jeszu odwrócił się, zobaczył ją i powiedział: Odwagi, córko, twoja wiara cię ocaliła. I od tej godziny kobieta była uwolniona od swojej dolegliwości.

 Powiedział jej: "Odwagi córko, twoja wiara uratowała cię. Idź w pokoju."

Aby człowieka odwiódł od złej sprawy jego, i pychę od męża aby odjął;

Każe go też boleścią na łożu jego, a we wszystkich kościach jego ciężką niemocą.

Zniszczeje znacznie ciało jego, i wysadzą się kości jego, których nie widać było;

Jeźli będzie u niego jaki Anioł wymowny, jeden z tysiąca, aby opowiedział człowiekowi powinność jego:

I odmłodnieje ciało jego jako dziecięce, a nawróci się do dni młodości swojej.

Pieśó Dawidowa nauczająca. Błogosławiony człowiek, któremu odpuszczono nieprawość, a którego zakryty jest grzech.

Gdym milczał, schnęły kości moje w narzekaniu mojem na każdy dzieó.

przetoż grzech mój oznajmiłem tobie, a nieprawości mojej nie kryłem. Rzekłem: Wyznam na się przestępstwa moje Panu, a tyś odpuścił nieprawość grzechu mego. Sela.

Albowiem od gniewu twego giniemy, a popędliwością twoją jesteśmy przestraszeni.

Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.

Który odpuszcza wszystkie nieprawości twoje; który uzdrawia wszystkie choroby twoje;

Oto czasu pokoju przyszła na mię była gorzkość najgorzciejsza; ale się tobie podobało wyrwać duszę moję z przepaści skażenia, przeto, żeś zarzucił w tył swój wszystkie grzechy moje.

Potem go Jeszu znalazł w kościele i rzekł mu: Otoś się stał zdrowym, nie grzesz więcej, aby co gorszego na cię nie przyszło.

 Dlatego wśród was wielu jest słabych i chorych, a wielu umiera.

 A modlitwa wiary zbawi słabego i podniesie go Pan; a jeśli grzechy zostały popełnione, będą mu odpuszczone.