Gdy Jeszu odchodził stamtąd, zobaczył człowieka imieniem Mateusz, siedzącego przy stole celnym. Zwrócił się do niego: Chodź za Mną. A on wstał i poszedł za Nim.

Tego dnia wyszedł Jeszu z domu i usiadł w pobliżu jeziora.

Wówczas zgromadziło się tak wielu ludzi, że miejsca nie było nawet przy drzwiach. A On zaczął ich nauczać.

Jeszu tymczasem wraz ze swoimi uczniami oddalił się w kierunku jeziora. Ruszył za Nim tłum ludzi z Galilei, z Judei,

z Jeruszalem, z Idumei, zza Jordanu oraz z okolic Tyru i Sydonu. Mnóstwo ludzi, słysząc o wszystkim, co czynił, przychodziło do Niego.

Kiedy wrócił do domu, tłum podążył za nim, tak że nawet nie mogli zjeść chleba.

 Gdy to usłyszeli Jego bliscy, wyszli pochwycić Go. Ponieważ mówili, że stracił rozum.

Ponownie zaczął nauczać nad jeziorem. Zebrał się przy Nim tłum ludzi. Wszedł więc do łodzi, która unosiła się na wodzie, a cały tłum został na brzegu. 

Mądrość na dworzu woła, głos swój na ulicach wydaje.

Prostacy! dokądże się kochać będziecie w prostocie? a naśmiewcy pośmiewisko miłować będziecie? a głupi nienawidzieć umiejętności będziecie?

Ale nie znaleźli, co by mu uczynili; albowiem wszystek lud zawieszał się na nim, słuchając go.

A wszystek lud rano się schodził do niego, aby go słuchał w kościele.